خسرو امیرصادقی، تهیه‌کننده و بازیگر: «ورود امثال محمد امامی و پول‌های مسأله‌دار به سینما باعث برهم‌خوردن تعادل تولید شد و با پول‌پاشی و پرداخت دستمزدهای نجومی به بازیگران توسط این افراد، هزینه‌ تولید به قدری بالا رفت که بسیاری از تهیه‌کنندگان و فیلمسازان باسابقه به دلیل نبود توان رقابت با این پول‌ها، خانه‌نشین شدند. پس تنها محاکمه امثال محمد امامی کافی نیست و افرادی هم که برای منافع شخصی خود پای این افراد را به سینما باز کردند نیز باید محاکمه شوند.»
مرتضی شایسته، تهیه‌کننده: «چرا صاحبان آثاری پرفروش مثل «مطرب» یا «زیرنظر» یا «… با من برقص» که توانسته‌اند چراغ سینماها را روشن نگه دارند، باید مدت‌ها منتظر بمانند تا سهم‌شان از فروش توسط سینماداران پرداخت شود؟ وقتی سهم تهیه‌کننده از فروش فیلم مشخص است، چرا باید این سهم با چهار ماه تأخیر و آن هم خردخرد به حسابش بیاید؟ فرقی ندارد فیلم چقدر بفروشد، باید حق تهیه‌کننده به‌موقع به دستش برسد. صاحبان فیلم‌ها اگر به‌موقع پول به دست‌شان نرسد، عملا کاری از دست‌شان برنمی‌آید...»
 اکبر زنجانپور، بازیگر و کارگردان تئاتر: «حمید سمندریان از جوانی می‌گفت که آرزو دارد نمایش «گالیله» را به صحنه ببرد. آخرین کاری که تمرینش را با هم شروع کردیم نمایش «گالیله» بود. کسانی که می‌توانستند کاری کنند تا «گالیله» به صحنه نرود، کارشان را کردند و امکانات و شرایط اجرا را برای سمندریان فراهم نکردند. حدود هشت ماه به صورت گسسته «گالیله» را تمرین کردیم، ولی بعد از هشت ماه به حمید سمندریان گفتند که بودجه اجرا را نداریم و بعدها نیز شنیدم که گفتند نباید «گالیله» را اجرا کند. فاجعه این است که برخی که چیزی از تئاتر نمی‌دانستند، جلوی به صحنه رفتن این اثر بی‌نظیر را گرفتند. وقتی این اتفاق افتاد، حمید سمندریان به من گفت «اکبر من دیگر ناکام شدم» و به همین علت فکر می‌کنم حمید سمندریان دق کرد.»
 آتیلا پسیانی، بازیگر تلویزیون و تئاتر: «با تغییر شیوه زندگی مردم هنرهای اجتماعی مانند تئاتر، سینما و حتی معماری که نیاز مستقیم به حضور مردم دارند، بشدت ضربه می‌خورند و به راحتی نمی‌توانند کمر راست کنند، ولی هنرهای انفرادی مانند نقاشی، موسیقی و مجسمه‌سازی و هر آنچه از راه اینترنت قابل عرضه و بامعنی باشد، می‌تواند پیشرفت غریبی پیدا کند. نمایشگاه‌های مجازی سبب بقای هنرهای تجسمی می‌شوند، چراکه این هنرها در یک شبکه اجتماعی در دسترس مخاطب قرار می‌گیرند، بدون اینکه نیازی به حضور فیزیکی یا ارتباط نزدیک باشد. البته ممکن است در وضع اقتصادی‌ و خرید و فروش‌شان پیچیدگی‌هایی ایجاد شود.»