[امیر صادقی‌پناه] این روزها که خیلی‌هایمان قرنطینه خانگی را به برقراری ارتباط با اطرافیان و افزایش احتمال ابتلا به کرونا ‏ترجیح می‌دهیم، فرصت مناسبی برای مرور خاطرات است؛ زمانی برای فکر کردن به اتفاقات عجیب و غریب در شرایط و ‏موقعیت‌های مختلف. حالا که دیگر فوتبالی هم وجود ندارد که بخشی از اوقات فراغت طولانی‌مان را پر کند، مرور بازی‌های ‏گذشته این رشته پرمخاطب می‌تواند لبخند را روی لبمان بیاورد؛ دیدارهایی خاطره‌انگیز که گاهی نیمه‌شب با فریاد شوق و اشک ‏حسرت برایمان همراه بوده است. یکی از این دیدارها چهارسال و چندی قبل بود، چهارشنبه هجدهم اسفند 1395 در چارچوب لیگ ‏قهرمانان آسیا میان بارسلونا و پاری‌سن ژرمن. بازی رفت را بارسا با چهار گل در فرانسه شکست خورد و کمتر طرفدار این تیم ‏وجود داشت که رویای کامبک زدن در سر داشته باشد؛ نیوکمپ اما جایی شد برای شکسته شدن یک طلسم بزرگ. شروع مسابقه ‏دوم در خانه بارسا با گل کاوانی همراه بود و انگار تیرخلاص به قلب آبی و اناری‌ها شلیک شده بود؛ روی نیمکت میزبان اما ‏هنوز بارقه‌هایی از امید بود، این‌که 6 گل زده شود و بارسا حذف شده یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان نباشد.
همین هم شد، گل دقیقه ‏‏96 سرجی روبرتو ششمین گل بارسا در این بازی بود تا بزرگ‌ترین بازگشت تاریخ لیگ قهرمانان در نیوکمپ رقم بخورد. اتفاقی ‏بزرگ که باورش هم برای طرفداران فوتبال سخت است.
همین حالا بعد از گذشت چهار‌سال از آن مسابقه صدای عادل ‏فردوسی‌پور هنوز داخل گوش‌مان است: «توی دروازه، چی شد توی این بازی، چیه این فوتبال اصلا، معجزه نیوکمپ، 6بر یک به ‏نفع بارسلونا». قطعا تماشای دوباره این مسابقه بیاد ماندنی همچنان جذاب و خاطره‌انگیز است، آن را از دست ندهیم.‏