محمدصادق جوادی‌‌حصار فعال سیاسی
شیوع ویروس کرونا در ایران مانند تمام نقاط جهان همراه شد، با سبکی از زندگی که به آن قرنطینه می‌گوییم. شیوع این بیماری در کشور و مصادف‌شدن آن با ایام نوروز سبب تعلیق برخی از سنت‌های دیرینه جمع ما نیز شد که به دلیل وجود این بیماری ضروری هم بود. خانواده ما نیز مستثنی از این اتفاق نبود و برنامه‌های نوروز متداول سال‌های پیش خود مانند دیدوبازدیدها و سفرها را به‌طور کامل از برنامه خود خارج کردیم. نزدیک به یک‌ماه‌ونیم است که به‌طور کامل در شهر مشهد در قرنطینه خانگی هستیم. خود من هم چون پیش از شیوع کرونا سرماخوردگی مختصری داشتم، بیش از همه سعی کردم که قرنطینه را رعایت کنم و خوشبختانه چون مراکز خرید به منزل ما نزدیک بود، مشکل چندانی برای عبور و مرور نداشتیم. حتی روز چهارشنبه‌سوری و سیزده‌به‌در هم تنها در خانه بودیم و هیچ میهمانی نداشتیم و سعی کردیم تا جایی که امکان دارد به سلامت خانواده، همشهریان و هموطنان خود توجه کنیم. در این مدت سایر اعضای خانواده نیز همین روند قرنطینه را طی کرده‌ و در خانه ماندند.
آن چیزی که من مشاهده کردم در مشهد وضع نسبتا خوبی بود. تا جایی که به‌طور مجازی با دوستانم در ستاد مبارزه با کرونا در مشهد در تماس بودم، به نظر می‌رسید که تا روز سیزدهم فروردین کنترل نسبتا خوبی در مشهد وجود دارد و خصوصا در مراکز زیارتی این محدودیت‌ها و همچنین رعایت مردم باعث شد شیوع کرونا در مشهد قابل کنترل باشد. هرچند به نظر من کنترل در یک حوزه بسیار سخت بود. درواقع برای کارگران روزمزد و مشاغلی که باید به‌طور روزانه خدمات ارایه می‌کردند، وضع قرنطینه بسیار سخت بود و باید در این زمینه دولت کمک‌های حمایتی ارایه دهد، چون در غیر این صورت این اقشار با مشکلات معیشتی زیادی دست به گریبان خواهند بود. اما این قرنطینه و کنترل در مشهد هم تنها تا روز سیزدهم فروردین وجود داشت و متاسفانه در روز چهاردهم رفت‌وآمدها آغاز شد و شرایط مطلوب نیست. چند روزی است که ترافیک شهر زیاد شده و این می‌تواند زحمات کادر درمان و رنج مردم برای پیشگیری و شکستن زنجیره این بیماری را بر باد دهد و باعث بازگشت اپیدمی شود. اگر با همین وضع پیش برود شاید مشکل در ماه‌های آینده هم پابرجا بماند. به نظر من دولت باید پروتکل‌های محدودیتی و بهداشتی را در باب مشاغل اعمال کند. به هرحال وقتی دولت بخواهد مردم را در خانه نگه دارد، نیاز به هزینه دارد و ظاهر قضیه این است که دولت دیگر توان چنین کاری را ندارد، بنابراین باید به سمت پروتکل‌های بهداشتی برویم.
از سوی دیگر به نظر می‌رسد به هر دلیلی برای برخی از مردم مسأله کرونا تمام شده است و آنها مسائل بهداشتی و محدودیت‌های حضور در اماکن عمومی را رعایت نمی‌کنند. باید در این زمینه هم بیش از گذشته کار کرد و با ارایه برنامه‌های آموزشی توجه مردم را به عمق بحران جلب کرد.