محسن رجب‌پور درباره مجوز گرفتن آرمین زارعی: «آرمین از نظر من در این دوره نجنگید، یک بار مُرد تا دوباره زنده شود و در کشورش برای مردم خودش بخواند. می‌توانست برود میلیاردها تومان دربیاورد، ولی ماند و حرف گوش کرد و صبوری کرد. مخاطب موسیقی باید سبک و ژانر مورد علاقه خود را با محتوای سالم بشنود و خواسته‌هایش ارضا شود.»
بلقیس سلیمانی، نویسنده: «فضای امسال ادبیات، فضای ناامیدکننده‌ای بود. فضای اجتماعی، فضایی پرالتهاب و پراسترس بود؛ ادبیات هم تابعی از اجتماع است و می‌توان گفت فضای ادبیات هم ناامیدکننده بود. نویسنده‌ها بیش از هر چیزی نگران این بودند که چطور آثارشان را چاپ کنند. آنها نگران این بودند که گرفتار سانسور نشوند و کتاب‌شان مجوز بگیرد.»
آرش دادگر، کارگردان تئاتر: «این روزها مسأله بر سر تئاتر نیست، بلکه مسأله بر سر زندگی آدم‌هاست. اگر فکری برای این وضع نشود، زندگی‌های بسیاری در آستانه نابودی است. درست است که به‌هرحال حیات انسانی ادامه پیدا می‌کند، ولی این روزها چگونگی این تداوم از هر چیزی دیگری مهم‌تر است. همچنین جامعه دچار وحشت شده و این هراس جمعی تا مدت‌ها در جامعه ما باقی خواهد ماند. خود من این روزها حتی از دیدن تصویر دست دادن در فیلم‌ها وحشت‌زده می‌شوم. متاسفانه این حس وجود دارد آن‌گونه که باید و شاید فکری برای سروسامان دادن به این وضع نمی‌شود.»