وقتی تابستان امسال رسانه‌ها از تمایل دونالد ترامپ برای خرید جزیره گرینلند از دانمارک پرده برداشتند، بسیاری این تلاش رئیس‌جمهوری ایالات متحده را در راستای دیگر اظهارنظرهای عجیب و اعمال غریب او قرار دادند و جز تعدادی اظهارنظر نه‌چندان دوستانه  مسئولان دانمارکی، کسی ماجرا را خیلی جدی نگرفت. دلایل ترامپ برای ارایه این پیشنهاد مضحک همچنان و تا این لحظه بر کسی مکشوف نشده است، هرچند با مطالعه تاریخ معاصر جهان خصوصا فصل تشکیل ایالات متحده آمریکا، احتمالا به این نتیجه خواهیم رسید که رئیس‌جمهوری کاسب مسلک این کشور آنقدرها هم از مرحله پرت نیست و با توجه به رسمی آمریکایی اما قدیمی مبتنی‌بر اصل «توسعه ارضی در قبال پرداخت وجه نقد»، او نیز به این نتیجه رسیده است که شانس خود را در این مورد به خصوص امتحان کند. برای روشن‌تر شدن موضوع لازم است کمی به عقب برگردیم، یعنی درست به لحظه پایان جنگ‌های استقلال آمریکا و کوتاه‌شدن دست انگلیسی‌ها از خاک این کشور. در واقع پس از آنکه ١٣ مستعمره‌نشین آمریکای‌شمالی تصمیم به جداشدن از بریتانیای کبیر گرفتند و پس از هشت سال نبرد خونین توانستند تشکیل کشور مستقل خود را جشن بگیرند، هنوز بسیاری از مناطق، تحت سیطره فرانسوی‌ها و اسپانیایی‌ها قرار داشت، پس الحاق آنها به سرزمین اصلی در دستور کار دولتمردان وقت این کشور قرار گرفت. به این ترتیب برای احتراز از برخورد نظامی با دیگر قدرت‌های اروپایی، سران ایالات متحده راه وسوسه و تطمیع را در پیش گرفتند که از بخت خوش، به دلیل شیوع رکود اقتصادی در اروپا و محدودیت شدید منابع مالی در فرانسه و اسپانیا، هر دو کشور برخلاف دانمارکی‌ها روی خوش به روسای جمهوری وقت آمریکا نشان‌دادند و پای میز مذاکره و معامله نشستند. یکی از این معامله‌ها که به «خرید لوئیزیانا» معروف شد، 216 سال پیش در چنین روزی، برابر دهم مارس 1804 میلادی رقم خورد و طی آن دولت فرانسه -در زمان حکمرانی ناپلئون بناپارت- سرزمین لوئیزیانا (با ایالتی به همین نام اشتباه نشود) را در قبال دریافت 68 میلیون فرانک فرانسه معادل 3 میلیون و 750 هزار دلار آمریکا به دولت وقت ایالات متحده -در زمان ریاست‌جمهوری توماس جفرسون- واگذار کرد. به این ترتیب با پرداخت مبلغی که ارزش معادل و کنونی آن بیش از 250 میلیون دلار ناقابل نیست، فرانسه سرزمینی برابر یک‌سوم مساحت فعلی ایالات متحده (شامل 15 ایالت) را به ثمن بخس فروخت. دولت آمریکا که بعد از این تجارت پرسود چم‌وخم کار را خوب یاد گرفته بود، این سیاست را ادامه داد و اقدام به خریدن اراضی باقی‌مانده از انگلیسی‌ها، هلندی‌ها و اسپانیایی‌ها کرد. این میان خرید آلاسکا از امپراتوری روسیه را در‌ سال ١٨٧٦ میلادی و به مبلغ 7 میلیون و 200 هزار دلار باید آخرین اقدام توسعه‌طلبانه واشنگتن مبتنی‌بر سیاست «توسعه ارضی در قبال پرداخت وجه نقد» قلمداد کرد.