179‌سال پیش در چنین روزی، برابر دوازدهم اسفند 1219 خورشیدی، سیدعبدالله بهبهانی، روحانی برجسته و از رهبران نامدار جنبش مشروطه ایران در شهر نجف به دنیا آمد. نام آیت‌الله سیدعبدالله بهبهانی با دو واقعه بزرگ مرتبط با نهضت مشروطه ایران پیوندی ناگسستنی دارد؛ نخست غائله قند و سپس ماجرای به توپ بسته‌شدن مجلس شورای ملی توسط لیاخوف روسی و به دستور محمدعلی شاه قاجار. بهبهانی‌ با اینکه زاده نجف بود اما پدرش از روحانیون سرشناس تهران به شمار می‌رفت. او که از ‌سال ١٢٥٦ خورشیدی در پایتخت ساکن شده بود، با تلمذ نزد اشخاصی چون حاج سیدحسین کوه‌کمره‌ای، شیخ مرتضی انصاری و حاج میرزا محمدحسن شیرازی به درجه اجتهاد رسید. آیت‌الله بهبهانی در پاییز 1283 خورشیدی در کنار علمای بزرگی چون سیدمحمد طباطبایی و شیخ‌مرتضی آشتیانی در اعتراض به چوب‌زدن بازاریان تهران به بهانه احتکار قند توسط آنها و همچنین درگیری نیروهای دولتی با مردم، از تهران راهی ری شدند تا «مهاجرت صغری» را رقم بزنند. این غائله که یک سر آن به علاء‌الدوله حاکم قلدر تهران و سر دیگرش به موسیو نوز رئیس بلژیکی گمرکات ایران می‌رسید عاقبت با کوتاه آمدن مظفرالدین شاه و دلجویی او از متحصنین به پایان رسید. 4‌سال بعد از غائله قند و درحالی‌ که محمدعلی‌شاه ضد مشروطه به جای پدر فقیدش بر تخت سلطنت ایران نشسته بود، مجلس شورای ملی برابر 4 تیر 1287 خورشیدی به توپ بسته شد تا جرقه استبداد صغیر زده شود. پس از این واقعه سیدعبدالله بهبهانی یکی از ده‌ها شخصیت برجسته کشور بود که توسط قوای دولتی دستگیر و به کرمانشاه تبعید شد. دستگیری و تبعید بهبهانی موجب تعجب هیچ‌کس نشد، چه آنکه او از نخستین روحانیونی بود که با آغاز نهضت مشروطه به این جنبش پیوست و در جریان تحصن مشروطه‌خواهان در حرم حضرت عبدالعظیم(ع) و قم نیز شرکت داشت. سیدعبدالله بهبهانی پس از فرار محمدعلی‌شاه از ایران به تهران بازگشت و تا وقتی زنده بود، به‌عنوان یکی از شخصیت‌های تأثیرگذار جنبش مشروطه نقشی مهم در اداره امور کشور ایفا کرد. سیدعبدالله بهبهانی بیست‌وپنجم تیرماه 1289 خورشیدی در حیاط خانه خود از سوی سه‌نفر مورد سوءقصد قرار گرفت و به شهادت رسید. هیچ گروه و دسته‌ای به صورت مشخص مسئولیت این ترور را برعهده نگرفت اما همان زمان نیز انگشت اتهام به سمت دموکرات‌ها و گروه حیدرخان عمواوغلی گرفته شد.