[فریده جهاندار] دو جعبه داشتم؛ یک پازل 1500 تکه، یک رمان قرضی و یک روز کامل که نه می‌شد کسی را دید، نه بیرون رفت و تکه‌تکه‌های این روز کشدار را به پایان رساند. پازل 1500 تکه از یکی از همین کارتن‌ها بیرون آمد و اولین روز را با نقاشی مونه سروکله زدم. با باغی به‌شدت یکرنگ، اما انگار دوران پازل‌چیدن هم برایم گذشته بود. پازل 1500 تکه یعنی شما زمان زیادی هنوز در زندگی پیش‌رو دارید و این با روحیه ناامید این روزها وقتی بیماری در خیابان‌ها رژه می‌رود، نمی‌خواند. باغ آقای مونه مال خودش.
جعبه‌ها از اسباب‌کشی باقی مانده بودند، تعدادی کتاب و مجله قدیمی و دست‌نوشته‌ها و کاغذهای یادداشت. چند شماره تلفن و قبض‌های پرداخت‌شده. مرتب‌کردن کاری زمان‌بر است، به‌خصوص وقتی پای گذشته به میان می‌آید، تکلیف آدم با کتاب‌های قدیمی مشخص است، یک‌جایی باید در کتابخانه برایشان پیدا کرد یا هدیه‌شان داد (در این مورد بعد از ضدعفونی و ویروس‌کشی). بعضی کتاب‌ها هم دیگر زمان‌شان گذشته و حالا بهتر است اصلا کسی نداند آدم زمانی آنها را می‌خوانده. می‌روند توی کشو. ولی تکلیفم هیچ‌وقت با دست‌نوشته‌ها و یادداشت‌های قدیمی مشخص نیست. همیشه از این کارتن به آن کارتن و از این خانه به آن خانه می‌روند. ته کارتن‌ها یک دسته کاغذ و دست‌نوشته ماند. از چندتایشان عکس گرفتم و برای کسانی فرستادم که سال‌ها قبل آن یادداشت‌ها را برایم نوشته بودند. این هم نوعی معاشرت است. روز اما خیال تمام‌شدن نداشت. برگشتم روی ملافه سفید و وسط تکه‌های باغ مونه نشستم. عصر که رسید، حاشیه‌های سبز و صورتی باغ تمام شده بود. رمان قرضی را باز کردم و چند صفحه‌اش را خواندم، داستان یک دندانپزشک منزوی است که همه را از روی دهان‌شان قضاوت می‌کند. بقیه‌اش ماند برای روز دیگر در خانه‌ماندن.
پیام مخاطبان
زهرا از رشت به دعوت خانه نشینی واکنش نشان داده و برای‌مان در اینستاگرام این پیام را ارسال کرده است: چطور توی خونه بمونیم وقتی محل کارمون بازه مگه فقط کارمندهای ادارات جونشون عزیزه که تایم کاری‌شون کم شده پس کارخونه‌ای به عظمت دخانیات گیلان با این همه پرسنل چرا تعطیل نمی کنه یا ساعت کاری رو کم نمی‌کنه.
فریبا منتظری هم در صفحه اینستاگرام روزنامه نوشته است: با امروز یک هفته است که در خانه مانده‌ام. خیلی سخت است. حصار در حصار روزهایی که شب
نمی‌شود و شب هایی که در تنش روزهای بعدی هستند. تا کی این وضع ادامه دارد. چرا فکری نمی‌کنند. ضدعفونی اصولی همه جاو جلوگیری از ادامه کار زباله گردها، خرید و در اختیار گذاشتن تجهیزات اولیه و ضروری برای مردم مثل ماسک و ژل ضدعفونی و الکل و غیره.
مهشید ستوده در پیامی که جنبه درد دل دارد نوشته: همسران ما نماینده مجلس نیستند که تعطیل باشند و در خانه بمانند و شرکت‌ها و بانک‌ها را تعطیل کنید همه در خانه می‌مانند.
یکی دیگر از مخاطبان هم برای تعطیلی‌ها پیشنهادی دارد: چرا اداره‌ها را یک هفته تعطیل نمی‌کنند تا مردم بیرون نیایند.
یک مخاطب دیگر هم با گلایه نوشته است: به مسئولان بگویید شما نروید سر کار حقوق‌تان می‌آید در حساب‌تان اما همسر من نمی‌تونه نره سر کار. این فرق ما و مسئولان است.