کنگره بیستم حزب کمونیست شوروی را شاید بتوان به‌یادماندنی‌ترین گردهمایی نمایندگی‌ها و احزاب کمونیستی سراسر دنیا در نیمه دوم قرن بیستم به شمار آورد. این کنگره که از 14 فوریه 1956 میلادی در شهر مسکو برگزار شد، به مدت 10روز ادامه داشت، اما روز آخر آن‌که با سخنرانی نیکیتا خروشچف، رهبر وقت اتحاد جماهیر شوروی همراه بود، به یکی از نقاط عطف تاریخ سیاسی معاصر جهان تبدیل شد. در 24 فوریه 1956 میلادی، با فرارسیدن ساعات پایانی کار کنگره و درحالی ‌که نمایندگان احزاب کمونیستی اقصی‌نقاط عالم درحال آخرین گپ و گفت‌ها با یکدیگر و آماده‌شدن برای خداحافظی تا کنگره‌ سال بعد بودند، از سوی مدیریت کنگره اعلام شد که لازم است نمایندگان بار دیگر روی صندلی‌های خود بنشینند و خبرنگاران نیز سالن اجلاس را ترک کنند. لحظاتی بعد نیکیتا خروشچف پشت تریبون قرار گرفت و با اعلام اینکه قصد دارد گزارشی محرمانه را قرائت کند، از همه خواست خوب به حرف‌های او گوش داده و از یادداشت برداشتن خودداری کنند. خروشچف در گزارش خود که موضوع آن را «کیش شخصیت و پیامدهای آن» اعلام کرد، به نقد دوره حکمرانی ژوزف استالین که سه‌‌سال قبل بر اثر سکته مغزی درگذشته بود، پرداخت و شیوه رهبر قبلی و فقید اتحاد جماهیر شوروی در حکومتداری را ناقض ارزش‌های مارکسیسم لنینیسم عنوان کرد. فردای قرائت گزارش خروشچف، یعنی 64‌سال پیش درچنین روزی، برابر بیست‌وپنجم فوریه 1956 میلادی، رسانه‌های جهان سرفصل‌های مهم سخنان او را منتشر کردند که حیرت جهانیان را در پی داشت.