منوچهر احترامی از طنزنویسان برجسته ایران بود که ‌سال 1320 در تهران متولد شد. او از قدیمی‌ترین نویسندگان ادبیات کودک و نوجوان بود که معروف‌ترین اثر او در این زمینه را می‌توان کتاب «حسنی نگو بلا بگو» نام برد. او طنزنویسی را به شکل حرفه‌ای از ‌سال 1337 با مجله توفیق آغاز کرد و پس از انقلاب، مهم‌ترین رسانه مکتوب طنزی که در آن قلم زد، نشریات گل‌آقا به مدیریت کیومرث صابری فومنی بود. او با امضاهای مستعاری چون «م. پسرخاله» و «الف ـ اینکاره» مطلب می‌نوشت. اشراف او به ادبیات کهن به قدری بود که ستون طنزش در هفته‌نامه گل‌آقا با عنوان «جامع‌الحکایات» الگوی بسیاری از طنزنویسان نسل پس از او شد.
احترامی کارمند و بازنشسته مرکز آمار ایران بود که در روز چهارشنبه، بیست‌وسوم بهمن ۱۳۸۷ بر اثر نارسایی قلبی در یکی از بیمارستان‌های تهران درگذشت.
داستان کوتاه طنز زیر که از نوشته‌های اوست را به مناسبت یازدهمین سالگرد درگذشتش، تقدیم شما مخاطبان عزیز می‌کنیم:  
«قورباغه توی کلاس ورجه ورجه می‌کرد. آقای افتخاری گفت:   «قاسم! این قورباغه را از کلاس بینداز بیرون.» قاسم گفت: «آقا اجازه؟ ما از قورباغه می‌ترسیم.» آقای افتخاری گفت: «ساسان! تو این قورباغه را بینداز بیرون.» ساسان گفت: «آقا اجازه؟ ما هم می‌ترسیم.»
آقای افتخاری گفت: «بچه‌ها! کی از قورباغه نمی‌ترسد؟»
من گفتم: «آقا اجازه؟ ما نمی‌ترسیم.» آقای افتخاری گفت: «کیف و کتابت را بردار از کلاس برو بیرون.»
گمان می‌کنم که محمود مَرا لو داده باشد؛ و گرنه آقای افتخاری از کجا می‌دانست که من قورباغه را به کلاس آوردم؟!