تغییراتی که در جامعه ایجاد شده اتفاقات جالبی را در فرهنگ غذا خوردن ایرانی‌ها پدید آورده است. صد‌سال پیش احتمالا کله‌جوش یک غذای دهقانی و غذای محبوب طبقه فرودست در کویر مرکزی ایران بود. ولی الان این غذا را در شیک‌ترین کافه و رستوران‌های شهرهای مختلف هم می‌توانید پیدا کنید. تمرکز بیش از حد روی حس نوستالژیک ایرانی‌ها موجب شده تا غذایی که احتمالا صد‌سال محبوب طبقه فرودست بوده حالا به دست همه بخش‌های جامعه می‌رسد. حالا چرا کله‌جوش یک غذای دهقانی است؟ چون خیلی ساده تهیه می‌شود و حتی با نان خشک هم قابل خوردن است. درواقع غذایی است که برای تهیه آن نه مواد اولیه زیادی لازم است و نه وقت چندانی. حالا البته فرآیند هویت‌سازی برای این غذاها و شیک ساختن آن به منظور گران‌تر فروختنش در ترکیبات آن تغییراتی ایجاد کرده است. اما آنچه در اینجا می‌خوانید طرز تهیه یک کله‌جوش کلاسیک است که روزگاری غذای محبوبی در کویر مرکزی ایران بود و حالا البته به اقصی‌نقاط ایران هم رسیده است. برای تهیه کله‌جوش به پیاز، کشک، گردو، نعنا و کمی ادویه نیاز دارید. به این ترتیب که ابتدا پیاز را خرد می‌کنید و آن در روغن تفت می‌دهید تا طلایی شود. پس از طلایی شدن به آن کمی زردچوبه اضافه می‌کنید و آن را کمی در روغن می‌گردانید. گردوها را در مرحله بعد اضافه می‌کنید و پس از تفت داده شدن این سه به آن کشک را اضافه می‌کنید. نکته کلیدی در طعم این غذا انتخاب کشک است. خیلی صریح بگویم که بدترین انتخاب و البته پراستفاده‌ترین انتخاب کشک‌های پاستوریزه است که البته به دلیل سطح دسترسی به آن اجتناب‌ناپذیر است. اما اگر به کشک‌های محلی دسترسی دارید می‌توانید طعمی متفاوت از کله‌جوش را تجربه کنید. سطح ترشی و همچنین چربی کشک‌های دست‌ساز بومی از کشک‌های پاستوریزه کمی بیشتر است و همین به خوش طعم شدن آن کمک می‌کند. درنهایت کشک‌ها را با آب به ظرف اضافه کنید و بعد از اولین قل‌قل‌های غذا زیر آن را کم کنید. مگر اینکه آب را زیاد ریخته باشد که در آن صورت باید تا غلیظ شدن غذا صبر کند. البته ترجیحا آب کمتر و به اندازه بریزید که به این کار احتیاجی نباشد. بخش پایانی ریختن یکی دو قاشق نعنا داغ روی آن است و بهتر است نعنا را از قبل آماده کرده باشید. توصیه می‌کنم برای خوردن این قضا از خشکه‌پزی‌ها نان خشک تهیه کنید چون طعم این غذا با نان خشک چیز دیگری است.