حسین جان‌بزرگی

همان‌طور که می‌دانید اوضاع ورزش ناجور شده، از یک‌طرف ورزشکاران‌مان هی می‌گویند «دوش ندالم» و فرت‌فرت مهاجرت‌می‌کنند و از طرف دیگر ای‌اف‌سی محروم‌مان کرده و نمی‌گذارد میزبان باشیم. با این حال، مسئولان نگران نباشند. ما الان ورزشکاران‌مان را از دست داده‌ایم، دیگر طاقت افسردگی مسئولان‌مان را نداریم. مبادا یک موقع فکر کنند کم‌کاری از آنان بوده، ما راضی نیستیم به خدا. با این حال، این منزوی‌شدن ورزش‌مان فرصت خوبی است که برویم و در تنهایی کمی به کارهایمان فکر کنیم. این خودش خودسازی است و باعث رشد ورزش‌مان هم می‌شود. نکته‌ مثبت دیگر درباره انصراف نمایندگان‌مان در بازی‌های آسیایی این است که آدم، نه دل‌خوشی‌های سطحی، بلکه خوشی‌های حقیقی زندگی‌اش را کشف می‌کند. مثلا همین... چیز... اصلا همین کانون گرم خانواده که واقعا ازش غافل بودیم. جان؟ آمار طلاق هم بالا رفته؟ کانون دارد سرد می‌شود؟‌ ای بابا. من زودتر بروم.