معمولا کلاس زبان باعث می‌شود افراد بعد از حدود
دو ترم فشرده کار کردن درحالی‌که زبان‌شان در حد خریدن ماست از بقالی سر کوچه در یکی از بخش‌های بیست‌ودوگانه لندن هم نیست، به یک‌باره تغییر لهجه بدهند و با بست نشستن در کافه و سفارش اسپرسو حس خود نِیتیوپنداری پیدا کنند!
اگر بعد از گذراندن یکی دو دوره فشرده زبان و یاد گرفتن کاربرد افعال توبی و آی.ان.جی در جمله، این حس کاذب بهتان دست‌داد، به او دست ندهید و در عوض سری به روستای زرگر در چند کیلومتری تهران بزنید.
شاید برایتان جالب باشد که مردم این روستا به لاتین می‌نویسند و به رومانیایی صحبت می‌کنند و برعکسِ یک عده که هنوز فصل اول کتاب اینترچنج زرده را تمام نکرده، وقت سفارت می‌گیرند و اپلای می‌کنند، آرام و ساکت گوشه‌ای نشسته‌اند و یک تنه و بدون شوآف، شاخص سهام خارجی حرف‌زدن مردم ایران را کوبیده‌اند به سقف!
جامعه‌شناسان معتقدند زبان این روستا علاوه بر رومانیایی، ریشه ایتالیایی و فرانسوی هم دارد و مردمش جوری به لاتین حرف‌می‌زنند که ندانی فکر می‌کنی همگی بچه کف بازارِ رُم و ایتالیا‌اند!
خلاصه که اگر گذرتان به این روستا افتاد، قبل از هر چیز ادا اصول‌های خارجکی خودتان و اوکی اوکی گفتن‌تان را غلاف کنید و بعدش هم چندتا فرهنگ لغت همراه خودتان ببرید شاید، لازم‌تان شود!