با سقوط دولت نظامی ارتشبد غلامرضا ازهاری در آغازین روزهای زمستان 1357 خورشیدی، دربار پهلوی به‌عنوان ‏آخرین راه چاره دست به دامن یکی از عقلای قدیمی قوم یعنی دکتر علی امینی شد. در کارنامه سیاسی امینی یک دوره ‏نخست‌وزیری و چند بار تکیه زدن بر پست‌های وزارتی را می‌توان مشاهده کرد، هرچند مستندات تاریخی حکایت از آن ‏دارند که شاه از خیلی قبل به این نوه دختری مظفرالدین شاه قاجار اعتماد نداشت. به ‏هر روی امواج انقلاب اسلامی مردم ایران محمدرضا پهلوی را مجبور کرد نخست‌وزیر مغضوب را بعد از سال‌ها ‏خانه‌نشینی به دربار احضار کرده و از او راه چاره بطلبد. دکتر امینی که در این ایام نیمه نخست دهه هفتم عمر خود را ‏سپری می‌کرد نیک می‌دانست کار از کار گذشته است، پس پیشنهاد کرد شاه هرچه سریع‌تر دستور تشکیل شورای سلطنت ‏برای تدارک تفویض اختیارات خود را به ولیعهد صادر کند. توصیه‌ای که مورد قبول واقع شد و 41‌سال پیش در چنین ‏روزی، برابر بیست‌وسوم دی 1357 خورشیدی این شورا با حضور شاپور بختیار (نخست‌وزیر)، محمد سجادی (رئیس سابق مجلس ‏سنا)، جواد سعید (رئیس مجلس شورای ملی)، سیدجلال‌الدین تهرانی (رئیس شورای سلطنت)، محمدعلی وارسته (نایب رئیس ‏شورای سلطنت)، عبدالله انتظام (وزیرخارجه سابق)، علیقلی اردلان (وزیرخارجه سابق)، عبدالحسین علی‌آبادی (دادستان ‏سابق کل کشور) و عباس قره‌باغی (رئیس ستاد ارتش) برای نخستین بار تشکیل جلسه داد. اما درنهایت شورای سلطنت یک ‏هفته بیشتر دوام نیاورد و با خروج شاه از کشور و همچنین استعفای جلال‌الدین تهرانی از ریاست آن، عملاً فروپاشید. ‏