فشار دستگاه تفتیش عقاید کلیسای رم بر گالیلئو گالیله در همه اعصار مورد نکوهش قرار گرفته است، اما وقتی یادمان می‌آید ‏همین کلیسا در‌سال 1600 میلادی (10‌سال قبل از توبه دادن گالیله) جوردانو برونو، دیگر کیهان‌شناس ایتالیایی را در آتش ‏سوزانده بود، به این نتیجه می‌رسیم پاپ پل پنجم در مخیر گذاشتن گالیله بین توبه یا سوختن در آتش، کمال رواداری و ‏سهل‌گیری مذهبی را به مورد اجرا گذاشته است!  گالیله 32‌سال پس از امضای توبه‌نامه و به عبارتی 378‌سال پیش در ‏چنین روزی، برابر هشتم ژانویه 1642 میلادی در هفتادوهفت سالگی درگذشت. در تاریخ علم از او به‌عنوان ستاره‌شناس، ‏ریاضی‌دان، فیزیکدان و فیلسوف یاد شده است. این منجم ایتالیایی با تلسکوپی که ساخته بود به رصد آسمان پرداخت و عمده ‏وقت خود را در مجامع علمی روی دفاع از نظریه «خورشید مرکزی» متعلق به دانشمند شهیر لهستانی نیکلاس کوپرنیک ‏قرار داد. گالیله نیز همچون کوپرنیک معتقد بود زمین مرکز عالم نیست و خود به گرد خورشید می‌چرخد. اما کلیسا این نظریه ‏را مغایر با آموزه‌های انجیل و همچنین یافته‌های دانشمندان یونان باستان خصوصاً ارسطو تلقی و او را مجبور کرد ‏همه نظریه‌های خود را از بیخ و بن کتمان کند. در‌سال ۱۹۶۹ میلادی پاپ ژان پل دوم دستور بررسی دوباره پرونده گالیله را ‏داد و 23‌سال بعد یعنی در ۱۹۹۲ میلادی کلیسای کاتولیک بخشودگی او را به‌طور رسمی اعلام کرد. ‏