[امین شول سیرجانی ] فرود گرگین‌پور؛ موسیقی‌دان ارزشمند ایل قشقایی بدرود حیات گفت تا زنان و مردان قشقایی که شب‌های دراز زمستان را با نوای کمانچه نوازی حزن‌انگیز او سر کرده بودند؛ حالا رخت عزا به تن کنند. فرود به همراه همسرش افسانه جهانگیری (خواننده موسیقی قشقایی) و برادر کوچک‌ترش فرهاد نقش انکارناپذیری در زنده نگه داشتن فرهنگ موسیقی قشقایی ایفا کرده است.
برادران گرگین‌پور با الهام گرفتن از شیوه نوازندگی استادان بنام موسیقی ایران همچون نورعلی خان برومند، علی تجویدی و... هم روش و سنت موسیقی ایرانی را در کارهایشان حفظ کردند و هم با رجوع به فرهنگ غنی ایل قشقایی خرده فرهنگ‌های به محاق رفته موسیقی ایل را بازیافتند. درباره جزئیات فنی کوشش‌های فرود و فرهاد گرگین‌پور در گسترش موسیقی قشقایی باید اهل فن سخن بگویند اما واضح است که این کوشش‌ها از منظر انسانشناسی فرهنگی به قدری موثر بوده‌اند که توانسته‌اند اهالی ایل قشقایی را در هر کجای ایران با این موسیقی آشنا کنند و به جز آن علاقه‌مندان به موسیقی نواحی ایران هم از شنیدن آثار ناب موسیقی نواحی ایران محروم نمانده‌اند.
این یادداشت کوتاه اما این مجال را فراهم کرده تا بار دیگر به خودمان یادآوری کنیم که گنجینه‌های موسیقی نواحی یک به یک از دست می‌روند و هنوز هم رویه‌ای روشن برای مستندسازی خرده فرهنگ‌های حاکم بر موسیقی نواحی ایران وجود ندارد. البته از سال‌ها پیش چهره‌هایی چون استاد محمدرضا درویشی برای تقویت جریان فرهنگی موسیقی نواحی از هیچ کوششی دریغ نکرده‌اند. یا در استان کرمان پژوهشگری چون فواد توحیدی در جمع‌آوری و انتشار آثار موسیقی نواحی زحمت بسیار کشیده است، اما با این حال به دلیل نبود سیاست‌گذاری جامع در این حوزه موسیقی نواحی در بسیاری از مناطق ایران خصلتی موزه‌ای پیدا کرده است و هنرمندان گمنام موسیقی احساس تنهایی می‌کنند.
این احساس تنهایی البته در زمان برگزاری جشنواره‌های موردی به‌طور موقت کنار می‌رود اما فقط به‌طور موقت. شایسته است که سیاست‌گذاران فرهنگی ایران بار دیگر اهمیت موسیقی نواحی را بشناسند و بدانند که با از دست رفتن هر یک از موسیقی‌دانان درواقع بخشی از جریان فرهنگی کشورمان از دست می‌رود. دست‌کم چهره‌هایی چون گرگین‌پور آثار ضبط شده‌ای از خود به جا گذاشته‌اند، اما ممکن است هنرمندانی باشند که صدای ساز آنها از جامعه پیرامونی‌شان فراتر نرفته باشد.
باید سازوکاری اندیشیده شود که این نوازندگان بیش از پیش دیده شوند و در مسیری قرار گیرند که شاگردهای زیادی ترتیب کنند و جریان موسیقی‌شان ادامه یابد.