مصطفی‌ هاشمی کارشناس بسکتبال

برای بررسی عملکرد بسکتبال در‌سال 95 نگاه من فقط به نتیجه‌گرایی نیست. با این حال، معتقدم همین که ایران نتوانست به المپیک صعود کند، روزهای خوبی را برای تیم‌ملی ما رقم نزد. رفتن به بازی‌های المپیک چیزهای زیادی به بسکتبال ما اضافه می‌کرد. به ‌هرحال تمام جهان این رقابت‌ها را می‌بینند و تبعات زیادی برای بسکتبال می‌توانست داشته باشد؛‌ ازجمله این‌که دعوت‌های بین‌المللی از تیم‌ملی ایران بیشتر می‌شد، توجه نوجوانان و جوانان به این رشته دامنه وسیع‌تری پیدا می‌کرد و انگیزه میان بازیکنان تیم‌ملی افزایش پیدا می‌کرد. ازسوی دیگر، لیگ برتر بسکتبال نیز کاستی‌های زیادی دارد. معضل اصلی درچند‌ سال اخیر، مسائل اقتصادی است که صداوسیما کمکی می‌کند و اسپانسرها نیز کمتر جلو می‌آیند. هر اسپانسری هم که برای کمک به بسکتبال پا پیش می‌گذارد، درمیانه راه جا می‌زند و دیگر هزینه نمی‌کند. از بازیکنان خارجی خوبی هم در لیگ استفاده نمی‌شود و درمجموع می‌توانم بگویم که لیگ خوبی نداریم. متاسفانه روی مسائلی دست گذاشته‌ایم که تبعات آن به ‌سال آینده نیز می‌کشد. اسپانسرها همان قبلی‌ها هستند و از وحدت و همگرایی در بسکتبال هم خبری نیست. این وحدت تا چند ‌سال قبل درمیان اهالی بسکتبال خیلی بیشتر بود اما در 2‌سال اخیر منافع برای برخی اهمیت بیشتری داشته است. متاسفانه دیگر فضایی به وجود آمده که جمع‌کردن آن سخت است و افراد در بسکتبال از یکدیگر فاصله گرفتند. هیچ بزرگتری هم نیست که این فاصله‌ها را کاهش دهد و فضا را به حالت قبلی بازگرداند. آنهایی که مسبب به وجود آمدن این فضا هستند، باید پاسخگو باشند. اگر اتفاقات درجهت منافع ملی باشد، مشکلی نیست و هرکسی مجبور است دریک چارچوب حرکت کند اما فضا به سمت دیگری پیش می‌رود. همه باید به دنبال پیشرفت بسکتبال باشند و منافع شخصی نباید در درجه اول قرار داشته باشد. برخی متاسفانه می‌خواهند هرچیزی را درچارچوب خودشان قرار دهند و از آن چارچوب هم بیرون نمی‌آیند. نمی‌خواهم جزیی روی فدراسیون صحبت کنم اما فدراسیون هم بخشی از همین جامعه بسکتبال است و جدا از آن نیست. مطمئنا نیز سهم بزرگی در اتفاقات یک‌سال اخیر بسکتبال ایران داشته است. امیدوارم افرادی که درجامعه بسکتبال مشغول فعالیت هستند، خودشان را به راه راست هدایت کنند.