دانیال فتحی طنزنویس

در این هفته مجلس طرحی از دوستان امید را به نام طرح امنیت سخنرانی تبدیل به قانون کرد. یکی از بندهای این قانون این است: «هرکسی با هر اقدامی اعم از طرح سوال یا غیر آن در مراسم سخنرانی اعم از مراسم رسمی یا مراسمی که عرفاً بدون مجوز تشکیل می‌شود، موجبات توقف یا جلب توجه به خود یا تشنج شود به حبس از 6 ماه تا دو‌سال محکوم می‌شود.»
من فکر می‌کنم دوستان کمی سختگیرانه با قضیه برخورد کرده‌اند. الان به این شکلی که قانون تصویب شده خود سخنران هم از امنیت کافی برخوردار نیست. یعنی هر آن امکان دارد یکی از پشت بزند روی شانه سخنران و بگوید: بلند شو بریم! سخنران بپرسد: چرا؟ چی شده؟ طرف بگوید: دیگه می‌خواستی چی بشه؟ از وقتی اومدی داری با ایراد سخنرانی یا غیر آن جلب توجه می‌کنی!
البته بر همگان واضح و مبرهن است که نیت نمایندگان عزیز خیر بوده و قصد داشته‌اند تا با این قانون امنیت سخنران را تأمین کنند تا دیگر آزادی بیان در شکل پرتاب مصالح ساختمانی به سوی سخنران تبلور پیدا نکند ولی ظاهرا منظورشان به وضوح منتقل نشده! یعنی از عبارت‌هایی استفاده کرده‌اند که باعث سوءتفاهم می‌شود؛ مثلا در طرح آمده که هر کسی با سوال یا غیر آن موجب توقف و جلب توجه در سخنرانی شود، محکوم است به حبس. خب، حالا آمدیم وسط سخنرانی برای کسی سوال پیش آمد یا یکی دچار شرایط اضطراری شد یا یک بنده خدایی ذاتا قیافه‌اش جوری بود که جلب توجه می‌کرد! آن‌وقت بهانه دست گروه‌های سیاسی نمی‌افتد که هی همدیگر را «آیا وقت برخورد با فلانی نرسیده است» بکنند؟
مشکل دیگری که این قانون می‌تواند ایجاد کند این است که آدم توی تاکسی و میهمانی‌های خانوادگی و اماکن سخنرانی‌خیز امنیت ندارد. رفیق ما دیروز آمده بود و می‌گفت توی تاکسی نشسته بوده که راننده تاکسی شروع می‌کند به ایراد سخنرانی در مورد استعفای مایکل فلین، مشاور امنیت ملی ترامپ که تازه استعفا کرده و در پایان به این نتیجه می‌رسد که اینم کار خودشون بوده! این رفیق ما هم پرسیده کار کی بوده استاد؟ راننده تأیید کرده که خودشون! دوباره پرسیده خودشون یعنی کیا؟ این‌جا دیگه راننده آزادی بیان موجود در تاکسی را تاب نیاورده و زده بغل و رفیق را پیاده کرده و گفته: حیف که مسافر دارم وگرنه به جرم طرح سوال حین سخنرانی پیگرد قضائی‌ات می‌کردم!
البته عیب مِی ‌جمله بگفتی، هنرش نیز بگو. این طرح خالی از فایده هم نیست. فرض کنید در یک سخنرانی شرکت می‌کنید و می‌بینید یکی هم که از او بدتان می‌آید آن‌جا نشسته. از قضا این شخص آدم معروفی است و در اماکن عمومی بسیار جلب توجه می‌کند. سریعا می‌توانید ماموران انتظامی را خبر کنید و بگویید: یه مورد پیدا کردم وسط سخنرانی خیلی جلب توجه می‌کنه. سریعا ایشان را می‌برند و به سزای اعمالش می‌رسانند و شما می‌توانید در آرامش به سخنرانی گوش بدهید. باید از تصویب‌کنندگان این قانون تشکر کنیم که این‌گونه آرامش را به فضای سیاسی می‌آورند.