ابوالقاسم رئوفیان دبیرکل حزب اسلامی ایران‌زمین

پیشرفت و تحول در همه جوامع نیازمند تغییرات است. درواقع نوخواهی و رشد چیزهایی هستند که در تکامل انسان‌ها نقش بسزایی ایفا می‌کنند، بنابراین بازنگری در قانون اساسی یکی از ضروریاتی است که نمی‌شود آن را انکار کرد و نمی‌توان نسخه‌ای مشابه را برای دوران‌های مختلفی که نظام تجربه می‌کند، پیچید. آینده نظام و نسل‌هایی که پس از دیگری تجربه می‌کنند، هر کدام به اقتضای دوران خود نیازمند مسائل خاص دوران خودشان هستند. بنابراین مسائل پیرامونی و آنچه سیاست‌های خارجی و داخلی در زمان‌های مختلف اقتضا می‌کنند را می‌توان با بازنگری قوانین و مقررات و حتی قانون اساسی مورد بازبینی و بازنگری قرار داد.
قانون اساسی یک‌بار دیگر نیز مورد اصلاح قرار گرفته است. درواقع این قانون که در ‌سال 58 به تصویب رسید، 10‌سال بعد با توجه به شرایط و تغییراتی که در جامعه ایجاد شده بود، ایجاب کرد که اصلاح شود. به همین خاطر‌ سال 68 نخستین و آخرین‌باری بود که این قانون اصلاح شد. با همه اینها امروزه نیز نباید نسبت به اصول قابل‌تغییر قانون اساسی حساسیت به خرج دهیم، چراکه نگاه نوسازی و بازنگری نگاهی کاملا متعالی برای پیشبرد اداره کشور به اقتضای دهه چهارم پیروزی انقلاب خواهد بود.