شهرام شهيد‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ي طنزنویس [email protected]
ماجرای نپذیرفتن هیچ‌گونه قصوری توسط عوامل مسئول در ماجرای پلاسکو در شورای شهر مرا بر آن داشت که امروز با شما درباره انواع پذیرفتن تقصیر در یک ماجرا صحبت کنم:
روش اول: منو باش؟ اونو باش!
در این روش شما در صورت انجام کار خطا باید حافظه خوبی داشته باشید که تا مثلا به شما بگویند تو چرا زدی شیشه را شکستی؟ فوری و بدون فوت وقت جواب بدهید؟ منو باش؟ اوهوکی؟ فلانی که زده در را شکسته و بهمانی که کل وسایل را سوزانده و ایکس هم از صندوق‌تان دزدی کرده. با این روش ذهن سوال‌کننده از پیگیری ماجرای شما منتقل می‌شود روی پیگیری ماجراهایی که شما از دیگران گفته‌اید و آب توی دلتان تکان نمی‌خورد!
روش دوم: حمله متقابل و گاهی حمله اولیه
در این سبک اگر به شما انتقاد شد که مثلا چرا بد رانندگی کرده‌اید و زده‌اید به یک خودروی دیگر فوری فرمان را بچرخانید و با صدای با فرکانس بالاتر داد بزنید خودت چرا بد رانندگی می‌کنی و زدی به ماشین من؟ اصلا هم مهم نیست که شما از عقب زده باشید. اعتمادبه‌نفس بالا مشکل‌گشا است. در این روش اگر پیش‌دستی کنید و تا زدید پشت یک ماشین بیایید پایین و راننده خودرو جلویی را بزنید لت و پار کنید که چرا مقصر این تصادف است، بازی را برده‌اید و در مرحله بعد می‌توانید سیاستمدار بشوید!
روش سوم: کی بود؟ کی بود؟ من نبودم
به شما می‌گویند چرا از اینجا وارد شدی؟ بگویید من نبودم مهسا بود. می‌گویند وقتی رد شدی با میخ خط کشیدی رو ماشین. بگویید من نبودم فرهاد بود. می‌گویند آب دهان هم انداختی رو صندلی مدیر. بگویید من نبودم شاهرخ بود. بگذارید آنها آن‌قدر بگویند كه جانشان بالا بیاید.
نکته: اگر قصد دارید دفاعیات شما از صداوسیما پخش شود، حتما تقصیر را بیندازید گردن کسانی که اسامی ایرانی دارند.
روش چهارم: من نبودم دستم بود، تقصیر آستینم بود
از شما حین ارتکاب جرم فیلم گرفته‌اند و برایتان فیلم را به نمایش گذاشته‌اند. خیلی که فیلم شفاف بود و مو لای درزش نمی‌رفت، قیافه حق به جانبی بگیرید و بگویید: اوا! نفهمیده بودم اصلا. تقصیر این آستینم بود که خیلی گل و گشاد بود و هی برخورد می‌کرد این ور اون ور. بعد هم آستین‌تان را بفروشید و به دادگاه معرفی‌اش کنید. یادتان باشد بچه مرشد و مرید و شاگرد و معاون و زیردست آفریده شده‌اند برای اینکه شما در روز مبادا بفروشیدشان.
روش پنجم: عذرخواهی جانبی یا موازی
به شما می‌گویند شما در ماجرای تصادف سی‌و‌سه دستگاه خودرو مقصر هستید. جواب بدهید من بابت لغزندگی جاده و روشن نبودن لامپ‌های تیرهای چراغ برق عذرخواهی می‌کنم. می‌گویند شما در این تصادف زده‌اید دو نفر را کشته‌اید. بگویید من بابت دیر رسیدن آمبولانس و ترافیک شدید و قصور مسئولان عذرخواهی می‌کنم. روش ششم: (روش شهریار) عذر می‌خواهم پری... من نمی‌گنجم در آن چشمان تنگ
در این روش می‌گویند شما در سقوط جرثقیل نقش داری. جواب بدهید چشمان شما تنگ است و مقصر اصلی را نمی‌بینید.
خلاصه یادتان باشد در ایران همه مقصرند جز شما و برای اثبات این موضوع صدویک رساله موجود است.