آرمین منتظری روزنامه‌نگار

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا دو هفته است که وارد کاخ سفید شده است؛ اما به نظر می‌رسد هنوز درنیافته‌ است که در قامت یک رئیس‌جمهوری کشوری 300‌میلیون نفری که داعیه قدرتمند‌ترین کشور جهان را دارد، چطور باید رفتار کند. واقعیت این است که رفتارهای دونالد ترامپ در دوران ریاست‌جمهوری‌اش فرق چندانی با رفتار دونالد ترامپ کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری ندارد.
رویارویی با رسانه‌ها
رویارویی با رسانه‌ها برای ترامپ موضوع جدیدی نیست. در جریان مبارزات انتخاباتی گزارش‌های متعددی درباره این رفتار ترامپ منتشر شده بود.
ترامپ یک بار حتی ادای یکی از خبرنگاران را در حین یکی از سخنرانی‌هایش درآورد و یک‌بار نیز محافظانش یک خبرنگار اسپانیولی‌زبان را که قصد داشت سوالی درباره حملات ترامپ به مکزیکی‌های مهاجر بپرسد، از محل سالن کنفرانس بیرون کردند. اصولا یکی از برنامه‌های اصلی ترامپ ایجاد تنش و خصومت آشکار با رسانه‌هایی است که از او انتقاد می‌کنند. این رفتاری است که کمتر از یک رئیس‌جمهوری سراغ داریم.
ترامپ بارها و بارها در تويیت‌های حساب تويیترش به رسانه‌ها به‌طور مستقیم و با ذکر نام حمله كرده و از لفظ «رسانه دروغگو» برای آنها استفاده می‌کند. نمونه این اقدام تويیت‌هایی است که ترامپ درباره روزنامه نیویورک‌تایمز منتشر می‌کند. اخیرا او در یکی از تويیت‌ها نوشت «امیدوارم یک نفر پیدا شود که نیویورک‌تایمز را بخرد و آن را اصلاح کند و یا آنکه اصلا درش را ببندد». این اقدامات ترامپ در حالی انجام می‌شود که بسیاری از تحلیلگران بر این عقیده‌اند که شأن یک رئیس‌جمهوری این نیست که به‌طور مستقیم با یک رسانه و آن هم به‌طور علنی در بیفتد.
گفت‌وگوی مستقیم
با رهبران جهان در تویيتر
دونالد ترامپ به حساب تويیترش علاقه بسیار دارد؛ این مسأله را می‌توان از تعداد تويیت‌هایی که در طول هفته منتشر می‌کند، دریافت. گاه رخ داده است که ترامپ در یک روز بیش از 5 تويیت منتشر کرده است. علاقه شدید ترامپ به تويیتر موجب شده است که او حتی گاه و بیگاه از همین مجرا برای رهبران جهان با ذکر نام و به‌طور مستقیم پیام بفرستد؛ پیام‌هایی که گاهی چندان خوشایند و مسالمت‌‌آمیز نیست. برای مثال در جریان قرار دیدار رئیس‌جمهوری مکزیک و ترامپ در کاخ سفید، ترامپ در تویيتی نوشت: «اگر رئیس‌جمهوری مکزیک نمی‌‌خواهد پول ساخت دیوار را بپردازد، بهتر است برای دیدار با من به کاخ سفید نیاید.» این اقدام ترامپ به‌طور آشکار خلاف عرف دیپلماتیک بود. معمولا عرف دیپلماتیک این است که دیدارهایی که قرار است به هر دلیلی کنسل شود، در روندی دیپلماتیک درباره‌شان اطلاع‌رسانی می‌شود.
استفاده از دستور اجرایی
 به جای طرح و برنامه
ترامپ در طول مدت زمان کوتاهی که وارد کاخ سفید شده است، ده‌ها دستور اجرایی امضا کرده است؛ گویی که رئیس‌جمهوری آمریکا کاری جز صدور دستور اجرایی ندارد. ترامپ در طول مدت زمان مبارزات انتخاباتی خود شعارهای زیادی مطرح کرد؛ شعارهایی درخصوص ممنوعیت ورود مهاجران و مسلمانان به آمریکا، ساخت دیوار در مرز آمریکا و مکزیک و خروج از پیمان تجارت آزاد نفتا و پیمان تجاری با آسیا. ترامپ البته در خصو‌ص همه شعارها، با دستور اجرایی به وعده‌اش عمل کرد؛ اما نکته مهمی كه در این میان مغفول واقع شده این است که اجرای هر کدام از شعارها نیازمند آماده‌کردن طرح و برنامه است. نمی‌توان به‌سادگی در جریان یک دستور اجرایی فرمان ساخت دیوار را صادر کرد. نمی‌‌توان با یک دستور ساده ورود مهاجران و مسلمانان را به آمریکا منع کرد. اگر چه ترامپ بر روی کاغذ این شعارها را عملی کرد، اما همان دستورهای اجرایی موجب بروز تنش‌های شدید سیاسی میان آمریکا و مکزیک و همچنین دامن‌زدن به اختلافاتی در سطح جامعه آمریکا شد. بنابراین می‌توان اینگونه استنباط کرد که ترامپ برای اجرای برنامه‌های انتخاباتی خود هیچ طرح و برنامه‌ مدونی نداشت که به محض ورود به کاخ سفید آنها را ارایه کند. به همین دلیل تنها به صدور دستور اجرایی، آن هم بدون مطالعه و تحقیق لازم اقدام کرد. اقدام ترامپ در دیدار با برخی از مدیران ارشد صنایع بزرگ آمریکا نیز جز یک شو تبلیغاتی نبود که بیشتر در دوران مبارزات انتخاباتی انجام می‌شود. ترامپ اعلام کرده است که این دیدار با هدف افزایش اشتغال در آمریکا انجام شده است اما نگفت که این دیدار که به صرف صبحانه نیز بود، به چه صورت می‌تواند آمار اشتغال در آمریکا را افزایش دهد.         
ادامه رویارویی با چهره‌های سیاسی
اگر چه ترامپ به کاخ سفید راه یافته است، اما همچنان از حمله به رقبای پیشینش و مخالفان و منتقدان سیاسی‌اش دریغ نمی‌کند. او گاه و بیگاه به باراک اوباما می‌تازد، هیلاری کلینتون را به باد انتقاد می‌گیرد، برخی چهره‌های دموکرات منتقد را مورد تمسخر قرار می‌دهد و هرازچند گاهی موضعی شدید‌اللحن نسبت به برخی از سران کشورهای دیگر اتخاذ می‌کند؛ واقعیت این است که اینها رفتارهایی است که از یک کاندیدای انتخاباتی انتظار می‌رود نه یک رئیس‌جمهوري. در دوران مبارزات انتخاباتی، ترامپ از حمله به هر چهره‌ای که زبان به انتقاد از وی گشوده بود، دریغ نکرد و به نظر می‌رسد که هنوز هم همین رویه را ادامه می‌دهد.  کوتاه سخن اینکه ترامپ هنوز باور نکرده  است که در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا به پیروزی رسیده و حالا رئیس‌جمهوری آمریکا است. او همچنان سر مبارزه‌طلبی دارد هنوز هم خود را در مقابل بخش بزرگی است که منتقدان تعریف می‌کند. در نتیجه واکنش نشان داده و جنگ همچنان ادامه می‌یابد. اگر ترامپ نتواند از حال و هوای مبارزات انتخاباتی خارج شود، نه‌تنها هیچ یک از رهبران جهان او را به‌عنوان رئیس‌جمهوری آمریکا باور نخواهند کرد، بلکه خود او نیز نخواهد توانست آنگونه که باید از جایگاه حقوقی رئیس‌جمهوری به نفع خود استفاده کند و نتیجه این پارادوکس چیزی جز آشوب در آمریکا و در جهان نیست.