امیر حاج رضایی کارشناس فوتبال

بحران بی‌اخلاقی و بی‌ادبی در فضای مجازی به سرعت در جامعه درحال گسترش است. این بحران به شدت از فقر فرهنگی سرچشمه گرفته که من خجالت می‌کشم کلمه فرهنگ را برای این منجلاب به کار بگیرم. متاسفانه اکثر اقشار جامعه از تکنولوژی به بدترین شکل ممکن استفاده می‌کنند چون آموزشی ندیده‌اند و حتی تربیت هم نشده‌اند. برخی پیام‌ها و تصاویری که از طریق شبکه‌های مجازی ارسال می‌شوند واقعاً شرم‌آور است و توصیف دیگری نمی‌توانم از آنها داشته باشم. بارها افراد بیمار در شبکه‌های مجازی شایعه فوت افراد مشهور را منتشر کرده و باعث تشویش افکار عمومی و خانواده‌های آنها شده‌اند. اهانت‌های بی‌دلیل به چهره‌های مشهور هم مثل سیل به سمت آنها روانه می‌شود و افراد با این شیوه خود را تخلیه می‌کنند. به اعتقاد من یکی از مهم‌ترین دلایل پیدایش چنین معضلی بسته بودن فضای رسانه‌ای به‌ویژه مطبوعات است. به همین دلیل مردم به سمت استفاده از رسانه شخصی که همان موبایل و شبکه‌های مجازی است، می‌روند تا بتوانند دیدگاه‌های خود را بیان کنند. فحاشی، تهمت، افترا و دروغ دیدگاه این افراد نیست بلکه عقده‌های سرکوب شده آنها است که در فضای مجازی می‌توانند آنها را بیان کنند. طبقه اجتماعی، ادب خانوادگی و حتی میزان تحصیلات در پیدایش این اتفاق تأثیر زیادی دارد. فردی که در خانواده‌ای با اصالت تربیت شده باشد و عاری از هرگونه عقده سرکوب شده باشد هرگز به خود اجازه فحاشی به افراد و بستن تهمت و افترا به دیگران را نمی‌دهد. البته که در دنیای مجازی نکات مثبتی هم دیده می‌شود اما متاسفانه مثل همیشه بدی به خوبی غلبه کرده است.شخصاً نمی‌توانم راه حلی برای برطرف کردن این معضل پیدا کنم. شاید ایجاد ممیزی برای صفحات مجازی موثر باشد اما آن هم راه حل قطعی نیست. این بحران فراتر از حرف‌های ما است و صحبت جامع درباره آن در این مقال نمی‌گنجد. شاید مسئولان بخواهند با ایجاد فیلترینگ فضای مجازی را پاکسازی کنند اما قطعاً این موضوع هم راه حل مناسبی نیست. تا وقتی مسأله فرهنگی و تربیتی حل نشود و افراد از درون خانواده‌ها به درستی هدایت نشوند فیلترینگ هم بی‌فایده است چون این پرخاشگری‌ها در جای دیگری بروز پیدا می‌کند. در حوزه فوتبال هم می‌بینیم که روی سکوها چه خبر است و باید گوش فرزندانمان را بگیریم پس طبیعی است که این
 لجن پراکنی‌ها به دنیای مجازی هم سرایت کند.