| محمدرضا بادامچی | عضو کمیسیون اجتماعی |
امروزه کسب‌وکارهای خانگی تنها منحصر به روستاها نمی‌شود و به‌عنوان راهکاری مهم برای ایجاد اشتغال و درآمد در سراسر جهان محسوب می‌شود. قابلیت انجام این نوع کسب‌وکار در «منزل» سبب ایجاد مزایای بسیاری برای شاغلان آنها می‌شود که ازجمله می‌توان به ایجاد توازن بین مسئولیت خانوادگی زنان و اشتغال آنان، حذف هزینه‌های مربوط به خرید، رهن و اجاره کارگاه و ایاب‌وذهاب، استفاده از نیروی کار سایر اعضای خانواده و ایجاد زمینه‌های کار خانوادگی، امکان انتقال تجارب از طریق آموزش غیررسمی به شیوه استاد- شاگردی بین اعضای خانواده و... اشاره کرد. توسعه امکانات منحصر به ارگان‌هایی است که به آنها واگذار شده است اما در مورد بهداشت شبکه‌های بهداشتی موظفند عده‌ای را تحت تعلیم قراردهند و با ترتیب دادن خانه‌های بهداشت و حتی توسعه برنامه‌هایی که در گذشته انجام می‌شد، اقدام کنند. در بخش اشتغال که مهم‌ترین بخش توسعه شهری و روستایی محسوب می‌شود باید گفت در این زمینه ما اقدام به تأسیس ستاد مشاغل خانگی کرده‌ایم که ارگان‌هایی که مسئول اشتغال کشور هستند باید در این راستا قدم برداشته و برای توسعه امکانات شهری و روستایی بکوشند که درحال‌حاضر برای روستاییان، ستاد مشاغل خانگی الگو‌هایی را تعریف کرده تا در روستاها به‌ویژه روستاهای مرزی بنابر ظرفیت‌هایی که در آن‌جا وجود داشته و ریشه در فرهنگ ما دارد، مشاغل کوچکی را که وجود دارد آنان را بارورکرده، پرورش‌داده و با سرمایه‌هایی که در اختیار روستاییان قرار می‌دهد، هم اشتغال ایجاد کرده و آن را توسعه داده و هم در بخش‌های مرزی سازوکار بهتری به‌وجود آید. این موضوع برای افرادی که نیازمند کارگاه‌های بزرگ نیستند و به مشاغل کوچک بسنده می‌کند، بسیار مثمرثمر خواهد بود و زمانی که این کارگاه‌ها رونق پیداکند می‌توانیم آنها را توسعه دهیم. این موضوع می‌تواند در بسیاری از موارد موثر واقع شود، زیرا بسیاری از مهاجرت‌ها از روستا به شهر به دلیل عدم اشتغال صورت می‌گیرد. همچنین باید دانست به‌تازگی 1.5میلیارد برای توسعه کشاورزی درنظر گرفته شده است که آموزش این امر برعهده خدمات کشاورزی است اما در زمینه آموزشی باید گفت در شهرها همه امکانات آموزشی فراهم است و دیگر به توسعه در این امر نیاز نداریم، زیرا در راستای آنچه نیاز به توسعه داشته، اقدام کرده‌ایم. وجود مدارس دوره متوسطه و حتی دانشگاه‌ها در روستاها احساس می‌شود، البته این موضوع در برنامه ششم توسعه به‌صورت دقیق عنوان‌شده و هر امکاناتی را که در روستاها لازم است، درنظرفته شده است، زیرا ما باید روستاها و فرهنگ‌مان را حفظ کنیم که در این راستا نیازمند توسعه امکانات رفاهی، آموزشی و بهداشتی هستیم و هر ارگانی وظیفه دارد با امکاناتی که در دست دارد، به توسعه در آن زمینه بپردازد، برای مثال آموزش‌و‌پرورش بنابر ظرفیت‌هایی‌که دارد به توسعه امکانات در آن زمینه می‌پردازد، مثلا دیجیتال‌شدن مدارس که باید تا سال آینده همه مدارس‌کشور مورد توجه قرار گرفته که در برنامه ششم توسعه نیز عنوان شده است، همچنین دیگر سازمان‌ها هم پروسه‌ای به همین منوال را پیش‌رو دارند.