|  عبدالصمدخرمشاهی |   حقوقدان |

هر فرد در جامعه‌ای که زندگی می‌کند از حقوقی برخوردار است؛ حقوقی که جامعه ملزم به تأمین آن است؛ حقوقی که منجر به رفاه و هر چه بهتر زیستن افراد جامعه می‌شود که هم از لحاظ کیفی و هم کمی باید مورد توجه قرار گیرد که به آن حقوق شهروندی گفته می‌شود و تعلق به همه افراد جامعه دارد اعم از مرد و زن و کودکان و توان‌خواهان که شامل سالخوردگان و معلولان می‌شود و باید به صورت مساوی و برابر و بدون هیچ تبعیض قومی، نژادی و مذهبی بین همه اقشار جامعه تقسیم شود. حقوقی که شامل بهداشت و درمان، امنیت اجتماعی، سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و آموزشی می‌شود. هیچ‌کس حق توهین به افراد، قومیت‌ها، فرهنگ‌ها و مذاهب مختلف در جامعه را ندارد؛ امنیت افراد در جامعه باید تأمین شود و هیچ‌کس حق تعرض به افراد ضعیف‌تر جامعه را ندارد. هر شهروند حق انتخاب مسئولان و رجال سیاسی کشور خود را دارد و کسی نمی‌تواند این حق را از مردم سلب کند. بهداشت و درمان باید به صورت رایگان و به بهترین شکل ممکن به شهروندان خدمت‌رسانی کنند. آنچه در حقوق شهروندی آمده ‌تاکیدی است بر حقوقی‌ که ‌در قانون اساسی  برای شهروندان ایرانی تعیین شده‌ و در قالب اصول متعدد پیش‌بینی‌شده است، اصل بهداشت، آموزش رایگان، مسکن، اموررفاهی و... اصول متعدد قانون اساسی پیش‌بینی شده و منشور حقوق‌شهروندی تاکیدی بر اجرای این حقوق برای شهروندان است. همچنین علاوه‌بر مسائلی که اشاره شد این حقوق برای آحاد مردم ایران اعم از زن و مرد درنظر گرفته شده و لازم‌الاجراست. نباید به این موضوع با دیده سهل نگاه کرد و باید مورد توجه مسئولان قرار گیرد، چراکه بی‌توجهی به این موضوع به نوعی تبعیض میان شهروندان است، زیرا در قانون حق استفاده برابر آحاد ملت از امکانات آمده است، به همین جهت دولت موظف‌ است شرایط را به‌گونه‌ای فراهم کند که همه شهروندان به‌صورت برابر از ‌امکاناتی ‌چون ‌کتابخانه، ورزشگاه، مراکز درمانی و بهداشتی و مکان‌های آموزشی‌ استفاده ‌کنند.