احمد توکلی فعال سیاسی
سوءاستفاده از قدرت سیاسی در جهت اهداف شخصی و نامشروع را فساد سیاسی میگویند. فساد سیاسی به معنای راه یافتن فساد در سیاست، قدرت و حکومت است. اصولا فساد سیاسی و قدرت همزاد یکدیگرند، به عبارت دیگر فساد سیاسی زاییده قدرت سیاسی یا نزاع برای کسب قدرت است. فساد سیاسی تنها دربرگیرنده سیاست نیست، بلکه نظام اداری و دستگاه بوروکراسی، رجال سیاسی، گروهها و احزاب سیاسی و دستگاه قضائی را نیز دربرمیگیرد. اگر بخواهیم تعریفی از فساد سیاسی ارایه دهیم باید گفت فساد سیاسی فقط در حوزه توزیع قدرت حکومت نیست، بلکه زمانی که یکطرف مسأله دولت باشد یعنی؛ زمانیکه صاحب قدرت یا تشکلات باشد و توان و موقعیت خود را از دولت میگیرد و از این طریق کمک کسب میکند، بهطور کلی این فضا، فضای سیاسی است که اعم از مالی، توزیع ثروت و قدرت را دربرمیگیرد. اما مهمترین موضوع این است که حاکمان به دنبال مالاندوزی باشند که چون سمی در جامعه است. به تعبیر حضرت علی(ع) زمانی این اتفاق میافتد که حاکمان به فکر مالاندوزی هستند و برنامه خود را برای مدتکوتاهی در نظر میگیرند، زمانی که نگاه حاکمان و کارگزاران به این منوال باشد، دیگر با حقوقهای معمولی نمیتوانند طی گذران و مالاندوزی کنند، به همین جهت باید به فکر راههای ناحق باشند تا داشتههای خود را مانند درختی در جایی بکارند و شاهد محصول آن باشند وگرنه نمیتوان پول را به سادگی به دست آورد. این افراد بهگونهای انتخاب شدهاند که سایرین نتوانند به آنها اعتراضکنند، به همین جهت افرادی کاربلد مشغول به کار میشوند. اگر بنیان کشور یا جامعهای بنابر آنچه که عرض کردم باشد، آن کشور در نابسامانی به سر میبرد. اینجاست که افرادی که در صدر قرار دارند از احترام کافی برخوردار نیستند و ممکن است ملت نسبت به آنها بیتفاوت عمل کنند که متاسفانه باید گفت در چنین شرایطی امر به معروف و نهی از منکر از بین میرود. همانطور که قبلا عرض کردم یکی از دلایل فساد سیاسی طمعکاری است، زیرا زمانی که طمعکاری و مالدوستی رخ دهد نشان میدهد افراد صرفا به دنبال تأمین منافع خود هستند و دیگری را از یاد میبرند. همچنین باید گفت برای مقابله با فساد سیاسی ما نیازمند چند عامل مهم ازجمله عزم راسخ، محاسبه دقیق، داشتن یک مدل جامع برای اداره جامعه، اجرای قاطع و بدون کمترین مسامحه، پذیرش درد برای همگان و بدون در نظر گرفتن موقعیت افراد هستیم.