|  سعید درویشی |   دبیر گروه هلال |

امروز «روز جهانی کودک» در کشور ماست، روز جهانی کودک در کشورهای مختلف تاریخ‌های مختلف دارد و در برخی از نقاط دنیا ازجمله ایران 16 مهر روز جهانی کودک نامیده شده است. در‌سال 1953 میلادی، «يونيسف» یا صندوق کودکان سازمان ملل متحد تأسیس شد. یونیسف سازمانی پیشرو در امور کودکان است که در
191 کشور جهان برای ترویج حقوق کودکان و حمایت از برنامه‌های توسعه با محوریت کودکان فعالیت می‌کند و يکي از بخش‌هاي دایمي در سازمان ملل است و روز 8 اکتبر(16 مهر) «روز جهاني کودک» نامگذاري شده است. در کشور ما 100‌هزار کودک 5 تا 7 ساله پیش‌دبستانی‌ مهدهای کودک سازمان بهزیستی عضو کانون غنچه‌های هلال سازمان جوانان جمعیت هلال‌احمر هستند و برنامه‌ریزی شده است با توافق این سازمان و وزارت آموزش و پرورش، پیش‌دبستانی‌های آموزش‌و‌پرورش نیز عضو کانون غنچه‌های هلال شوند. به مناسبت روز جهانی کودک، گفت‌و‌گویی کرده‌ایم با دکتر وحید قبادی‌دانا، رئیس سازمان جوانان جمعیت هلال‌احمر. قبادی‌دانا، پزشک متخصص بيماري‌هاي کودکان است و در گفت‌و‌گو با گروه هلال روزنامه «شهروند» از علاقه خود به کودکان، نقش تربیت والدین در آینده کودک و کانون غنچه‌های هلال صحبت کرد.
چرا پزشک کودکان شدید؟
علاقه داشتم با کودکان ارتباط کاری داشته باشم و در حرفه پزشکی کارم بیشتر با کودکان باشد. کودکان معصوم‌ترین و بیگناه‌ترین افراد هستند و حقیقتا از ناراحتی آنها متأثر می‌شوم و سعی‌کردم رشته تخصصی ام در حوزه کودکان باشد و در جهت کاهش آلام و دردهای کودکان قدم بردارم  و خوشحالی را در چهره معصوم کودکان نظاره‌گر باشم.
این علاقه قلبی به کودکان برای حضور شما در سازمان جوانان مؤثر بود؟
این سؤال را باید از آقای دکتر فرهادی(رئیس جمعیت هلال‌احمر) بپرسید، از این‌که رشته تخصصی من در این انتخاب تأثیر داشت خبر ندارم.
چند فرزند دارید؟
متأسفانه یک فرزند بیشتر ندارم اما دوست دارم که 4 فرزند داشته باشم.
چند ساله است؟
یک دختر 7 ساله دارم.
او هم عضو کانون غنچه‌های هلال است؟
بله.
درباره هلال‌احمر به او چه گفته‌اید؟
درباره سابقه هلال‌احمر در ایران و سابقه صلیب‌سرخ در دنیا برای او گفته ام.
به نظر شما کانون غنچه‌های هلال در تربیت نسل‌های با فرهنگ آینده تأثیر دارند؟
وظیفه سازمان جوانان جمعیت هلال‌احمر جلب مشارکت مؤثر جوانان و تربیت و آموزش آنان برای آماده‌سازی در فعالیت‌های امدادی، عام‌المنفعه و بشردوستانه است. بنابراین تربیت و آموزش در سازمان جوانان با این دید است که بتواند تغییر نگرش ایجاد کند. کودکان ما اگر با مفاهیم کرامت انسانی، تأمین سلامت انسان‌ها، کمک به همنوع و نوعدوستی آشنا شوند در سنین بالاتر در عمل آنها را نشان می‌دهند، در راستای کمک به همنوعان حرکت می‌کنند و فقط به خودشان فکر نخواهند کرد و مصلحت و صلاح جامعه را در نظر خواهند گرفت. مجموعه کانون غنچه‌های هلال که بچه‌های 5‌سال تا 7‌سال را شامل می‌شود می‌تواند در این زمینه نقش بسزایی داشته باشد. بچه‌های پیش‌دبستانی با آموزش‌های امدادی با تکیه بر فعالیت‌های خودامدادی و آشنایی آنان در خلال آموزش‌های غیرمستقیم در بازیها با مفاهیم نوعدوستی و تعامل بین انسان‌ها سهم بسزایی در آینده جامعه ما خواهد داشت.
بچه‌ها از یک‌سو در کانون غنچه‌های هلال آموزش می‌بینند و از طرف دیگر در خانه با تربیت والدین سروکار دارند. به نظر شما بهترین شیوه تربیت بچه‌ها چیست؟
بهترین شیوه تربیتی فرزندان آشنایی معنوی و آموزش عملی ارزش‌های انسانی است یعنی کرامت انسانی را که والدین در رفتارهای خود با دیگران انجام می‌دهند به‌طور غیرمستقیم به فرزندان آموزش می‌دهند. وقتی پدران و مادران در کارهای عام‌المنفعه شرکت می‌کنند، به دیگران کمک می‌کنند، درکارهای خیر مشارکت می‌کنند، وقتی در خیابان کسی را می بینند که نیاز به کمک دارد می ایستند و به او کمک می کنند، اگر در سانحه‌ای داوطلبانه حضور داشته باشند، فرزندان این خانواده‌ها آموزش می‌بینند و یاد می‌گیرند که آنان نیز به همنوعان خود کمک کنند و این آموزش یک آموزش غیرمستقیم است که با رفتار والدین شکل می‌گیرد.
در روز جهانی کودک چه صحبتی با بزرگترها دارید؟
خوب است که در روز جهانی کودک متذکر شویم که کودکان ما شاید به روی خود نیاورند و عکس‌العملی نشان ندهند اما ناظر بر فعالیت‌های ما هستند. اگر خدای ناخواسته ما مرتکب دروغ، تهمت، غیبت یا عملکردی نامناسب شویم در مقابل دیدگان کودکان ما ثبت و ضبط می‌شود و نتیجه عملی آن را در سال‌های آینده در رفتار نوجوانان خود با بزرگترها شاهد خواهیم بود. بنابراین رفتار پدر و مادر و عملکرد بزرگترها در مقابل کودکان مثل کاشتن بذر یک گیاه است که در سال‌های بعد رشد و نمو می کند و خود را نشان می‌دهد. بنابراین عملکرد صادقانه، یک رو بودن، به فکر همنوع بودن و نشان دادن جنبه‌های مختلف انسانی  در رفتار می‌تواند در رفتار آینده کودکان ما مؤثر باشد. باید بدانیم که کودکان ما شاهد اعمال و ناظر ما هستند و همین رفتارها در سال‌های آینده مثل آینه در مقابل ما منعکس خواهد شد.