آیدین سیارسریع طنزنویس [email protected]
چهارشنبه 15 دی‌ماه را با موفقیتی دیگر در عرصه اجتماعی شروع می‌کنیم. ابتدا خبر می‌رسد که باد توانسته است آلودگی هوای تهران را از بین ببرد. امیدواریم مه و خورشید و فلک هم کمی از ابر و باد یاد بگیرند و این‌قدر در امر مبارزه با آلودگی هوا منفعل نباشند و به غفلت مخورند. والله ما بیکار نیستیم که صبح تا شب بنشینیم آلودگی هوا را سر و سامان بدهیم. مسلما این وظیفه عناصر طبیعی است که به این مسائل رسیدگی کنند. حالا ما یک تقسیم وظایفی هم کرده‌ایم که همه چیز طبق برنامه پیش برود. ابر و باد با ایجاد باران و طوفان آلودگی هوا را حل کنند. «مه» یا همان ماه با اعتیاد مبارزه کند. ماه اگر نتابد هیچ‌کس دیگر این معتادان متجاهر را که شب‌ها در گور و جوی آب می‌خوابند، نمی‌بیند و طبعا گزارشی هم تهیه نمی‌شود و خودشان کم‌کم حل می‌شوند. خورشید و فلک نیز به‌نوبه خود یک گوشه کار را دست بگیرند. «آب» هم مثل بچه آدم مشکل خودش را حل کند که این کارشناسان هی تن ما را با خشکسالی و کم‌آبی نلرزانند. «مِه» هم مسئولیت هواپیما و پروازها را به عهده بگیرد، ممنون می‌شویم.
همین‌طور داشتیم برای عناصر طبیعت برنامه‌ریزی می‌کردیم که ناگهان خبر رسید از جمعه هوای پایتخت برای تمام رده‌های سنی ناسالم می‌شود؛ یعنی باد هم کم‌کم خودش را کنار کشید و گفت من نيستم، خودتون درستش کنید. به‌هرحال جا دارد این موفقیت بزرگ را به خودمان تبریک بگوییم. تا امروز موفق شده بودیم تا گروه سنی ج هوا را ناسالم کنیم، ولی از جمعه همه گروه‌های سنی می‌توانند به‌طور یکسان از آلودگی هوا آسیب ببینند و لذت ببرند. یک مدت بچه‌ها را نمی‌گذاشتیم مدرسه بروند، بعد نوجوانان را منع کردیم. الان ظاهرا هوا به‌صورت 18+ درآمده که با آن فضای رمانتیکی که شما در نظر دارید کاملا متفاوت است؛ لذا مجبوریم بزرگسالان را هم تعطیل کنیم تا زنده بمانند. آخرش چه می‌شود؟ مردم برای نجات از مرگ بر اثر آلودگی هوا، در راه فرار به شمال، بر اثر حوادث جاده‌ای می‌میرند. یعنی هیچ جوره راه ندارد نمیریم! حالا من نمی‌دانم دقیقا وظیفه کوه این وسط چیست. همه کارها و مسئولیت‌ها را که ما نباید به عهده بگیریم! کوه نباید عقلش برسد و ریزش کند تا جاده بسته شود و دیگر شاهد تصادفات تلخ جاده‌ای نباشیم؟ می‌گفتند طبیعت بی‌رحم است ولی ما باور نمی‌کردیم. در همین راستا از حیوانات هم انتظار می‌رود از حقوق هم حراست کنند، دیگر چقدر ما انسان‌ها و محیط‌بان‌ها خودمان را برای چهار تا بچه‌آهو و گراز و گوزن بیندازیم جلوی لوله تفنگ شکارچیان؟ وظیفه خود حیوان در این میان چیست؟ برگردیم به موضوع آلودگی. فرضا ما نمی‌توانیم آلودگی هوا را کنترل کنیم، مردم چرا با خودرو تک‌سرنشین بیرون می‌آیند که آلودگی تشدید پیدا کند؟ اصولا چرا نمی‌شود ما فقط از امتیازات، اختیارات و اقتدارات مقاممان استفاده کنیم و هیچ مسئولیتی نداشته باشیم؟ وظیفه قانون‌گذار در این میان چیست؟ واقعا شایسته است که ما به‌عنوان مسئول به مردم پاسخگو باشیم؟ چرا مردم به ما پاسخگو نیستند؟ من از شما می‌پرسم، نمی‌شود فقط حال و هولش برای ما باشد؟