سپهر دادجوی توکلی روزنامهنگار
ویدیویی در شبکههای اجتماعی منتشر شد که چند مامور راهور با یک راننده در یک پمپ بنزین رفتار خشنی دارند. حضور دو خودرو پلیس نشان از تعقیب و گریز بود و متعاقب آن ضربوشتم راننده نشان از یک «سبب» جدی. دستبهدست شدن این ویدیو موجب شد تا پلیس راهور بیانیهای صادر کند و ضمن تشریح ابعاد ماجرا قول تنبیه ماموران خاطی را بدهد.
توییتی در شبکههای اجتماعی به سرعت بازنشر شد که ظاهرا یک مامور سرشماری آن را توییت کرده بود. این توییت مدعی بود که مامور در روند سرشماری از خانهای با محمدرضا رحیمی، معاون اول دولت احمدینژاد برخورد داشته که قاعدتا اکنون باید دوران زندان خود را سپری کند. مرکز آمار با صدور بیانیهای ضمن تکذیب ماجرا توضیح داد که اساسا چنین ماموری به آن منطقه ارسال نشده است. تأیید شد که رحیمی همچنان در زندان است. ویدیویی که نشان میداد مامور شهرداری فومن به زن دستفروش سیلی میزند به سرعت در شبکههای اجتماعی منتشر شد. شهرداری فومن در بیانیهای ضمن دلجویی از زن دستفروش اعلام کرد که مامور خاطی را تعلیق کرده است. میگویند ما در اواسط یک انقلاب رسانهای هستیم. مارشال مک لوهان یک نظریه دارد که مبنای تاریخی دارد. او کهکشان گوتنبرگ را دنیای جدیدی میداند که تاریخ را ورق میزند. اشاره او به اختراع و گسترش صنعت چاپ است. محسنیان راد نیز ایران را با تأسی از نظریات مک لوهان در چند عصر ارتباطی به تصویر کشیده که در جای خود نکات بسیار جالبی دارد. اما آنچه مورد نظر امروز ماست، ورق خوردن جوامع در تاریخی جدید است. Media society یا جامعه رسانهای - این ترجمهای ناقص است - محصول مدرنیسم است. Media society جامعهای است که موتور محرک آن رسانه است. در حقیقت رسانه به عنوان واسطهای با هر نوع درک و آگاهی شما با پدیدههای محیط اطراف است. جامعه ما جامعه مدرنی نیست، بلکه تلویحا 200 سال است که همچنان در حال گذار است. اما فاصله گرفتن از سنت به خودی خود موجب شده در تماس با دنیای مدرن، ابزار مدرنیسم - مهمترین آن رسانه - را به کار ببریم. این بهکار بردن در سطح خاورمیانه از متوسط جهانی بالاتر است. بیش از 45 درصد از مردم خاورمیانه کاربر اینترنت هستند؛ این در آفریقا 16 و در آسیا بیستوچند درصد است. آنچه میشنوید صدای پای Media Society است؛ آنچه نهادها را موظف به پاسخگویی میکند؛ چیزی که تا چندی پیش حتی به زور دادگاه هم قادر به انجام آن نبودیم. این عملکرد سازمانهای اجتماعی در برابر نهادهای اجتماعی و البته در ارتباط با فرد، ماحصل ماهیت رسانه است. البته در بسیاری از جوامع مخاطبان فرصتی برای آموزش رسانه ندارند بلکه با آزمون و خطا سعی میکنند روابط خود را تنظیم کنند، اما نکته مهم این است که جوهر اهمیت این ابزار درک شود؛ آموزش سیستماتیک شود تا فرآیند ورود به مدرنیسم با آسیبهای زیادی که غرب آن را تحمل کرد، همراه نباشد. رفتهرفته این بدهبستانها زیاد خواهد شد. شهرداریها، موسسات و نهادها بیش از پیش در معرض دید مخاطبان قرار خواهند گرفت و این رسانهها هستند که تنظیمکننده این روابط خواهند بود، البته با بازتعریف مفاهیم. هر آگاهی، هر دانشی و هر درکی برای تجلی در ذهن فرد از دروازه رسانه عبور خواهد کرد و این بزرگترین زنگ خطر برای جوامعی است که رسانه را جدی نمیگیرند. شهرداری فومن خود را موظف به پاسخگویی به افکار عمومی میداند. هیچ رسانه رسمی خبر مذکور را منتشر نکرد - بعضی از خردهخبرگزاریها این خبر را بازنشر کردند - اما شهرداری فومن درک میکند که این اتفاق انتقاد عمومی را برانگیخته است. بسیاری از مفاهیم تغییر خواهد کرد و خوش آنکه این تغییر را دریابیم.