مسعود حاجی‌آخوندزاده کارشناس جودو
در چند‌سال اخیر برنامه درستی برای پیشرفت و توسعه جودو نداشتیم و با این وضع هم نمی‌شود کاری از پیش برد. با این‌که روسای فدراسیون در این چند‌سال دایما شعارهای مختلفی دادند اما این شعارها هیچ وقت به حقیقت تبدیل نشده و تا زمانی هم که این وضع باشد، چیزی درست نمی‌شود. اگر مثل تمام کشورهای دنیا روی برنامه پیش رفتیم و در زمان مناسب اقدامات اساسی را انجام دادیم، آن وقت می‌شود از جودو هم انتظار مدال داشت. در هر دوره یک رئیس می‌آید و حرفی می‌زند و خیلی زود هم می‌رود. اصل نخست این است که به رئیس فدراسیون اعتماد شود و اجازه دهند یک نفر برنامه‌های خود را اجرا کند اما در این چند‌سال دایما شاهد تغییرات در رأس فدراسیون بوده‌ایم. آن‌قدر مدیران اصلی فدراسیون تغییر کرده‌اند که اصلا نمی‌توانیم درباره مراحل بعدی توسعه صحبت کنیم. یک مدیر هم وقتی می‌داند جایگاهش مستحکم نیست، به فکر نتایج زودگذر است و همین موضوع آینده بدتری را برای جودو رقم می‌زند. جودوی دنیا با برنامه و حضور در مسابقات جایزه بزرگ گره خورده اما ما این فرصت‌ها را از دست می‌دهیم. البته پتانسیل و استعدادهای خوبی در سطح کشور داریم اما مشکلات مالی و مدیریتی اجازه پیشرفت به آنها نمی‌دهد؛ مثلا رامین صفویه یک جودوکار نوجوان بود که شگفتی‌ساز المپیک نوجوانان شد اما به وضع او رسیدگی نشد و تا الان نتوانسته از پتانسیل خود استفاده کند. خیلی از مواقع به کادرفنی تیم‌ملی انتقاد می‌شود اما خود من در این سمت بودم و می‌دانم که اگر برنامه‌ها اجرا نشود، نتیجه‌ای در کار نیست. با وضعی که در جودو هست و همدلی کمتر دیده می‌شود، کاری پیش نخواهد رفت، حتی با وجود این‌که یک مدیر جدید سر کار آمده است. متاسفانه جامعه جودو متحد نیست؛ در چند‌سال اخیر هیچ برنامه‌ای برای نوجوانان و جوانان نداشتیم و آنهایی هم که نتیجه گرفته‌اند، روی خلاقیت‌های فردی خودشان بوده است. البته خیلی از مواقع این استعدادها سرکوب هم شده‌اند چون انتخاب‌ها به صورت سلیقه‌ای بوده و حتی قهرمان کشور به مسابقات آسیایی اعزام نشده است. مشخصا آن نوجوانی که مقام می‌آورد و با او نامهربانی می‌شود، دیگر سرخورده شده و اصلا راغب به ادامه کار در جودو نیست.