چیدن طلای سرخ ایران در قاب دوربین 100 نفر  از عکاسان قرار گرفت. عکاسان خبرگزاری‌های آسوشیتدپرس آمریکا، فرانس پرس فرانسه و آناتولی ترکیه و ده‌ها عکاس دیگر  درحالی همزمان با برگزاری جشنواره ملی عکس زعفران به زاوه و تربت‌حیدریه سفر کردند که طلای سرخ ایرانی روزهای خوشی را سپری نمی‌کند. در نگاه نخست شاید این حقیقت که کشور ما 95‌درصد از تولید جهانی این محصول را در اختیار دارد، خوشحال‌کننده باشد. اما در پس اعداد، حقیقت تلخی نهفته که گویای جفایی است که بر زعفران ایرانی در بازار‌های جهانی می‌رود.
هرچند زعفران‌کاران ایرانی به تنهایی 95‌درصد زعفران بازار‌های جهانی را تأمین می‌کنند، اما کشاورزانی در جنوب اروپا و ایبریا و مردمانی در شمال آفریقا از یونان و مراکش گرفته تا کشمیر و اسپانیا و ایتالیا و پرتغال کشت و تولید زعفران را پیشه خود کرده‌اند.
این مردمان که نه مثل ایرانیان نسل اندر نسل‌، حلوا و شیرینی‌شان به چاشنی زعفران خوش‌طعم شده بود و نه شعر و فرهنگ‌شان با آن عجین، آموخته‌اند که اندکی چاشنی غذا‌های بومی مردم کشور‌های خود را زعفرانی کنند. اسپانیایی‌ها یکی از همان‌هایی هستند  که راه را خوب می‌شناختند. کشاورزان و تجار اسپانیایی مثل اجداد کانکوئستادورشان که در قرن شانزدهم طلای آمریکای لاتین را به اروپا بردند تا شاه ‌فیلیپ را مقتدرترین مرد روی زمین کنند، قدر طلای سرخی را که از زمین می‌رویید خوب فهمیدند.
حال نوبت افغانستان است که با سر و صدای فراوانی موفقیت خود را در افزایش تولید زعفران به گوش جهانیان برساند و برای عرضه آن به بازارهای جهانی مشتریان مشتاقی را دور خود جمع کند. بعد از اسپانیا، ایتالیا، مراکش، یونان، هندوستان و چین، این کشور افغانستان است که توانسته در مقایسه با ‌سال گذشته با افزایش 50‌درصدی تولید محصول زعفران، سه‌هزار کیلو‌گرم زعفران را تولید و به بازار عرضه کند.