بهروز عطایی کارشناس والیبال

با توجه به شناختی که از فدراسیون والیبال دارم، می‌دانم که انتخاب گزینه داخلی برای فدراسیون مطرح نیست و برای دستیاران ممکن است از گزینه‌های ایرانی استفاده شود. به نظر من گزینه مربی خارجی برای تیم‌ملی نه به واسطه پیشرفت بیشتر والیبال بلکه به دلیل اتفاقات رخ داده در والیبال مناسب‌تر است. کواچ و لوزانو که در سال‌های اخیر سرمربی تیم‌ملی والیبال بودند، افراد متمایزی نبودند و به جای آن‌که آنها به والیبال ما شخصیت بدهند ما آنها را دارای وجهه بین‌المللی کردیم. فردی که به والیبال ما می‌آید باید به ما وصل شود و به تمامی خصوصیات فرهنگی ما اشراف داشته باشد. مربی جدید والیبال نه‌تنها برای تیم‌ملی باید تصمیم‌گیری کند بلکه باید درباره محل تمرین و اردوهای تیم‌ملی هم حرف خودش را به کرسی بنشاند. درست مثل همان کاری که ولاسکو با والیبال ایران کرد یا دقیقا همان روشی که کی‌روش در فوتبال در پیش گرفته است. نمی‌دانم بگویم خوشبختانه یا متاسفانه اما فرهنگ ما طوری است که با هر رفتار و روشی تطبیق پیدا نمی‌کند. درواقع ورزش ما به فردی دیکتاتور نیاز دارد. مربیانی که خودشان به موقع رفت و آمد کنند و سختگیر باشند. مربی در ورزش ایران باید روی همه چیز تسلط داشته باشد وگرنه همه می‌گویند مربی خوبی نیست. به بیان بهتر مربی که برای والیبال انتخاب می‌کنیم باید برخوردی چکشی داشته باشد. کاری به ماهیت این موضوع ندارم که درست است یا غلط اما فرهنگ ما ایرانی‌ها به گونه‌ای است که اگر مربی دیکتاتورمآبانه برخورد نکند، نمی‌تواند روی همه مسائل مسلط شود و به موفقیت برسد. ضمن این‌که الان دیگر زمان آزمون و خطا در والیبال نیست. حتی اگر شده فدراسیون باید تا پایان ‌سال که تیم‌ملی اردو ندارد برای انتخاب مربی صبر کند و عجله به خرج ندهد. دیگر نباید مربیانی به والیبال ایران بیایند که از ما بهره‌برداری کنند و چیزی برای اضافه کردن نداشته باشند. انتخاب یک مربی بزرگ برای والیبال آزمون و خطا را به حداقل می‌رساند. مربی جدید باید کسی باشد که حرف اول و آخر را خودش بزند و شاکله والیبال را تغییر دهد. درست مثل کاری که ولاسکو با والیبال ایران انجام داد. الان زمانی است که والیبال به تغییرات زیادی نیاز دارد و فکر می‌کنم اراده فدراسیون هم بر همین است که خون تازه به والیبال تزریق شود.