شهروند| خانه سینما امروز فعال است. دارد کارهای صنفی‌اش را انجام می‌دهد. با این وجود همین نهاد صنفی در دولت قبل روزهایی را پشت سر گذاشت که احتمالا حالا حالاها از خاطر اهل فرهنگ و خاصه سینماگران نخواهد رفت. هنوز هم یادآوری آن روزها برای بسیاری از هنرمندان سخت و جانکاه است. محمدمهدی عسگرپور یکی از همین افراد است که در آن روزهای سخت مسئولیت مدیرعاملی خانه سینما را به عهده داشت. او و همکارانش یادشان هست فعالیت خانه سینما به چه کیفیت غیرقانونی اعلام شد و در این نهاد صنفی به دستور جواد شمقدری و همفکرانش درمعاونت سینمایی دولت دهم به چه کیفیتی فعالیتش را مسکوت گذاشت.
عسگرپور که در آن دوران پرالتهاب عملکرد قابل اعتنایی از خود برجای گذاشت در برنامه 25 مقابل فریدون جیرانی قرار گرفت و از آن روزها سخن گفت.
دربخشی از این برنامه فریدون جیرانی با اشاره به مناظره عسگرپور با جواد شمقدری در برنامه «دو قدم مانده به صبح» اعلام کرد: بعد از وقایع 88 اختلافات سینما آشکارتر و واضح‌تر شد و نظر این کارگردان سینما را دراین‌باره پرسید. عسگرپور در این مورد گفت: «اصل موضوع در سطوح مختلف قابل تعریف بود و در سینما شکل دیگری گرفت، بنده و تعدادی از دوستان و خانواده سینما فکر کردند باید درمقابل نظر اشتباهی که درباره خانه سینما وجود دارد، ایستادگی کنند. واقعیت این است که نمی‌توانیم بگوییم دقیقا در یک روز حرفی زده شده و ماجرا از آنجا شروع شده، بعد از 88 آقای سجادپور اظهارنظری کردند و گفتند: این سکوت مرگبار خانه سینما در قبال وقایع 88 ناشی از چیست؟ معنای حرف این بود که خانه سینما باید موضع مشخصی درقبال موضوع 88 داشته باشد. سوال من این بود، آیا اتاق بازرگانی و سازمان نظام پزشکی هم اظهارنظر مشخص کردند؟ این سکوت مرگبار مفهومی بود که عکس‌العمل من را برانگیخت.»
عسگرپور با اشاره به این‌که در دوران شمقدری بلافاصله چون خانه سینما در خط آنها نبوده‌، بودجه قطع شده است، حرف‌هایش را این‌طور ادامه داد: «رابط‌هایی بودند مثل آقای علی‌اکبری که می‌آمدند، می‌گفتند جوادآقا فلان حرف را گفتند. همه این مسائل ما را وارد فضایی کرد که اوج آن درجشن خانه سینمایی بود که آقای فرهادی روی سن آمدند و اظهارنظر شخصی‌شان را بیان کردند. به دنبال آن آقای شمقدری بیانیه معروف «انا لله و انا الیه راجعون» را دادند. بیانیه‌ای که با این آیه آغاز می‌شود، یعنی کفن‌پوش باید به میدان بیایند؛ چراکه همه چیز درحال نابودی است و قرار نیست چیزی از اسلام باقی بماند. به اشتباه فکر می‌‌کردند که با این بیانیه می‌توانند غیرت خیلی‌ها را به جوش بیاورند و فراموش کرده بودند که ما هم فرزند این انقلابیم و از مریخ نیامده‌ایم. احساساتی رفتار کردند و فکر می‌کردند زمان مورد نظرشان فرا رسیده تا گل آخر را بزنند. با رفتارهایشان به دوقطبی‌شدن فضای سینما بیشتر دامن زدند. شأن مدیریتی خود را پایین آوردند.
عسگرپور ادامه داد: یک فضای هیجانی در شورای فرهنگ عمومی ایجاد کردند و خوشبینانه آن است که فکر کنیم آقای حسینی وزیر وقت نمی‌دانستند چه چیزی را دارند امضا می‌‌کنند و به چه چیزی رأی می‌دهند. براساس بندی از قوانین موسسات فرهنگی که شامل آموزشگاه‌های سینمایی است، حکم انحلال خانه سینما را گرفتند که ربطی به خانه سینما نداشت و به همین دلیل در دیوان عدالت اداری آن حکم رد شد. حکم مجددی به اسم تعطیلی دادند. این حکم هم طبق قانونی بود که وزارت ارشاد بنا به مصلحت می‌تواند مانع فعالیت آموزشگاه‌ها و مراکز فرهنگی شود که اشتباه آنجا بود که خانه سینما مرکز فرهنگی نیست. خانه سینما هیچ‌وقت پلمپ نشد؛ چراکه وزارت ارشاد باید حکم قضائی برای پلمپ داشته باشد، اما درگیری‌هایی که ایجاد شد و حتی به سطح خیابان هم کشیده شد، فضای امنیتی را ایجاد کرد که ما فکر کردیم اگر درخانه سینما باز باشد، ممکن است معنای دیگری بدهد و بار تازه‌ای را اضافه کند.»