محمود بیگی| از گذشته‌های دور، آموخته‌ایم آغازهای پر میمنت را جشن بگیریم: «آغاز ‌سال تحصیلی، آغاز یک زندگی جدید (ازدواج)، آغاز چشم به جهان گشودن یک فرد (تولد)  ولی تا کنون کمتر به این موضوع فکر کرده‌ایم که  واژه آغاز با «آ» شروع می‌شود و اگر «آ» نباشد هیچ آغازی نیست که بتوان آن را جشن گرفت؛ پس جشن «آ» از همه جشن‌های دیگر مهم‌تر است. این مفهومی بود که به‌تازگی و در کلاس اول یکی از دبستان‌های منطقه 2 دوباره برایم تداعی شد.
هفته گذشته و با شروع فصل آموزش الفبا برای کلاس اولی‌ها، از حرف «آ» در کلاس‌های اول دبستان «وارثان نور» رونمایی شد و خبردار شدم که در این دبستان و با هدایت‌های مدیر دلسوز و آموزگاران خوش‌ذوق آن جشنی با موضوع الفبا برپاست.
من که دانش‌آموز کلاس اول در سال‌های نه چندان نزدیک هستم، به یاد نمی‌آورم که در آن زمان تجلیلی از این آغاز شکوهمند شده باشد. به همین دلیل وارد یکی از کلاس‌های اول این دبستان شدم. در کلاس خانم «علیزاده» جشنی با شکوه برای «آ» برپا شده بود. جای همه شما کسانی که در سال‌های گذشته کلاس اول را پشت‌سر گذاشته‌اید خالی. کیکی مجلل با حرف «آ» که بر آن نقش بسته بود و به بچه‌ها چشمک می‌زد و نوگلانی با کارت‌های «آ» که به گردنشان آویخته بود به میهمانی «آ» دعوت شده بودند. در این جشن پر از صفا که از صفای دل‌های کودکانه مدعوینش پررونق بود، خانم حسینی، «مدیر مدرسه» برای بچه‌ها آرزوی بهترین آغازها را داشت و آموزگار مهربان این کلاس درس «آ» را به امید بهترین آغازها به بچه‌ها آموخت. قابل تصور نیست که چنین آغاز باشکوهی هیچ‌گاه از خاطر این کودکان امروز و سازندگان آینده ایران عزیز فراموش شود و به نظر می‌رسد چنین ابداعات زیبنده‌ای که در این دبستان و به یاری مسئولان آن برگزار شده است، در سایر مدارس هم مورد استفاده قرار گیرد.