مهدی مالمیر روزنامه‌نگار

طبق روال مرسوم، وقتی که خبر آیند و روند وزرا در پیشانی رسانه‌ها می‌نشیند، بحثِ ارزیابی کارنامه کاری روندگان و بررسی سوابق تازه‌واردان به کشتی دولت نیز داغ می‌شود. با این همه اما، دراین چند روز خبر کنار رفتن وزیر فرهنگِ دولت تدبیر و امید بیش ازخبر تغییر وزرا در وزارتخانه‌های آموزش‌وپرورش و ورزش و جوانان حساسیت‌زا بود، چراکه از یکسو، اهالی فرهنگ به سبب گروه گسترده مخاطبانی که از آن برخوردار هستند، یکی از بانیانِ اصلی اقبال مردم به دولت تدبیر بودند و ازسوی دیگر، کارنامه کاری وزیر فرهنگ و جانشینش و میزان رضا‌مندی اهالی فرهنگ از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، بی‌شک در سبد رأی شیخ دیپلمات در انتخابات ریاست‌جمهوری پیش‌رو اثرات جدی و سرنوشت‌‌ساز خواهد داشت. شاید یکی از عواملی که سبب شد دکتر روحانی فردی همانند علی جنتی را برای اداره وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی معرفی کند، این بود که علی جنتی از خانواده سیاسی مشهوری پا به عرصه سیاست گذارده بود و تبار او در سیاست پس از انقلاب و سوابق پدر روحانی‌اش که یکی از پرسابقه‌ترین خطبای نمازجمعه به حساب می‌آید و محبوب‌القلوب طیف راست حکومت (به ویژه پس از موضع‌گیری‌های بی‌تعارفش درجریان حوادث انتخابات سال 88)، خیال اصولگرایان را از هر نظر راحت می‌کرد که با وزیری روبه‌رو هستند که به حساسیت‌های امنیتی‌ای که همیشه بر سر وزارت ارشاد چرخ می‌زند، آشناست و سیاستی خلاف مصلحت نظام و دغدغه‌های فرهنگی محافظه‌کاران درپیش نخواهد گرفت.
برگزیدن عباس صالحی‌امیری که در کارنامه کاری‌اش، فعالیت درعرصه‌های امنیتی نیز به چشم می‌آید، نشانگر آن است که دکتر روحانی کاملا ملتفتِ نگرانی‌های امنیتی درحوزه فرهنگ هست. با نظر به این‌که بخش کوچکی ازعرصه فرهنگ (به یک روایت تنها 10درصد) زیر نظر وزارت فرهنگ اداره می‌شود، این حجم خرده‌گیری و بهانه‌جویی ازسوی جناح اصولگرا در زمان صدارت جنتی، موید حساسیت این وزارتخانه نزد اصولگرایان است که به هیچ‌رو قصد ندارند این وزارتخانه از دایره نظارتشان بیرون رود و خواسته‌هایشان درحوزه فرهنگ حداکثری است. از این‌رو، چندان غلط‌انداز نیست اگر بگوییم وزیر پیشنهادی شیخ دیپلمات درصورت جلب نظر نمایندگان مجلس با 2 چالش جدی سروکار خواهد داشت: نخست این‌که با خواسته‌های حداکثری طیف اصولگرایان درحوزه فرهنگ روبه‌رو خواهد بود و پیوسته می‌باید نگران دغدغه‌های جناح راست حکومت باشد. ازسوی دیگر اما، رضامندی فرهنگیان و کوشندگان عرصه هنر نیز در انتخابات آتی ریاست‌جمهوری امری است که نمی‌تواند ازسوی دولت نادیده گرفته شود. به عبارت دیگر، میزان عقب‌نشینی وزیر جدید در برابر محافظه‌کاران و تن دادن به خواسته‌های آنان و کم‌مَحلی به زحمتکشان پهنه فرهنگ، بی‌هیچ شبهه‌ای می‌تواند آتش اشتیاق ساکنان سرزمین هنر را برای پشتیبانی از شیخ دیپلمات سرد سازد. این‌که توازن میان نگرانی‌های امنیتی اصولگرایان از یک طرف و ضرورت جلب‌نظر فرهنگیان برای پشتیبانی از دولت در انتخابات ریاست‌جمهوری از طرف دیگر، چگونه برقرار خواهد شد، امری است که در روزهای آینده بهتر می‌توان درباره آن نظر داد.