شهروند| بیش از‌ هزارنفر از کارشناسان و فعالان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری درنامه‌ای به رئیس‌جمهوری، دغدغه‌های خود درباره انتخاب رئیس جدید سازمان میراث فرهنگی را با او درمیان گذاشتند.  در این نامه سرگشاده که به امضای 1184نفر از استادان دانشگاه، کارشناسان و پژوهشگران، اعضا و مسئولان تشکل‌های مردم‌نهاد، روزنامه‌نگاران و مدیران و کارکنان فعلی و سابق سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری رسیده، امضاکنندگان آنچه را که «تنزل آثار تاریخی به بنگاه‌های اقتصادی و ابزار درآمدزایی» خوانده شده، مورد انتقاد قرار داده و اظهار عقیده کرده‌اند که «غلبه تفکرات مبتنی بر بهره‌کشی بر نگاه مسئولانه و ارزش‌افزا، آسیب‌هایی را برای میراث فرهنگی به مثابه بزرگترین سرمایه گردشگری ایران به وجود آورده است.» در آغاز این نامه آمده است: «چنان‌که مستحضرید، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور در دولت قبل، متحمل آسیب‌های سهمگین شد و تا مرز فروپاشی کامل پیش رفت و بسیاری از چالش‌های درونی و بیرونی را برای بعد از خود برجای نهاد. با این حال، در دولت یازدهم، به‌رغم همه کوشش‌هایی که برای اصلاح امور صورت گرفت، این سازمان تاکنون موفق به بازیابی انسجام درونی و کسب جایگاه واقعی خود در بدنه مدیریت کشور و حتی نظام پویا و رابطه‌مند در درون خود نشده است.» نویسندگان نامه با اشاره به ادغام ناموفق 3 حوزه میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری، کارنامه سازمان مزبور در هر سه حوزه را نامطلوب ارزیابی کرده و خطاب به رئیس‌جمهوری نوشته‌اند: «طی 12‌سال گذشته، نشستن 9نفر بر مسند ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری کشور و این‌که در دولت فعلی نیز چشم به راه سومین رئیس خود است، این پرسش را به وجود آورده که آیا سازمان یادشده از موقعیت درجه دوم در بدنه دولت برخوردار است و به چشم سکوی پرتاب یا آزمایشگاه مدیران نگریسته می‌شود؟» امضاکنندگان که به نظر می‌رسد نگرانی عمیقی از حضور افراد سیاسی یا بیگانه با مسائل میراث فرهنگی بر مسند ریاست سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری دارند، اظهار امیدواری کرده‌اند که با تدبیر رئیس‌جمهوری، «رشته بی‌ثباتی و آشفتگی سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری قطع شود و از میان مدیران دلسوز، مجرب و آزموده کشور، فردی سکان هدایت این سازمان را به دست گیرد که از توان سازماندهی بالا برخوردار باشد و تشکیلات سازمان را براساس نیازها و اولویت‌های کشور و با تکیه بر مدیریت علمی به سامان آورد؛ پروژه معوّق ادغام بخش‌های مختلف سازمان را به فرجام برساند؛ با دوری از حواشی سیاسی و صلاحدیدهای جناحی و گروهی، از همه ظرفیت‌های مدیریتی و کارشناسی 3 حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری برای اداره سازمان بهره جوید؛ و فراتر از همه از بینش و وجهه فرهنگی درخور اعتنا برخوردار باشد و پاسداری از میراث فرهنگی کشور را بالاتر از هرمصلحت یا منفعتی قرار دهد.»