| صادق رضازاده  |  

 هوا تاریک شده بود و عقربه‌ها ساعتی را نزدیک به 8 نشان می‌دادند. هیچ‌کس در آسمان حواسش به عقربه‌های ساعت نیست و زمان معنای خودش را ازدست می‌دهد، هواپیما در یک بی‌زمانیِ مطلق به پرواز درآمده است و گویی آرام و قرار ندارد. بوی دود و باروتِ جنگ از شرقِ کارون به جنوب تهران رسیده بود. چند روز پیش با رمزِ «نصر من الله و فتح قریب» حصر آبادان را شکسته بودند و حال، باید گزارش یک پیروزی را به پیش امام (ره) می‌بردند. قرارشان می‌شود فرودگاه اهواز، کم‌کم همه‌شان می‌آیند و یکی‌یکی سوار هواپیماي سی 130 می‌شوند. سرنشینان نگران از وضعِ مجروحان و ناراحتِ جای خالی دوستانِ شهیدشان. هواپیما آرام آرام اوج می‌گیرد و در آرامشی خاص به پرواز درمی‌آید. یک گزارش کامل از عملیات ثامن‌الائمه آماده کرده‌اند که باید تقدیم فرمانده کل قوا می‌کردند. به نزدیکیِ تهران رسیده بودند. جنوبِ غربی کهریزک درست در 30 کیلومتریِ فرودگاه مهرآباد. پاییز سختی است، پاهای مردانِ جنگ در پوتین‌ها کرخت شده است. آنها از هُرم داغ آبادان و زمینی که تشنه است و فقط خون و اشک به آن راه دارد، آمده‌اند به پاییزِ تهران آن هم در غروبی سرد. سرنشینان تهران را نگاه می‌کنند. آن پایین باد سردی می‌وزد. بخاری‌ها و اجاق‌ها کم‌کم روشن می‌شوند و بوی نفت با صدای گوینده رادیو درهم می‌آمیزند: «توجه! توجه! علامتی که هم اکنون می‌شنوید اعلام خطر یا وضع قرمز است و معنی و مفهوم آن این است که حمله هوایی انجام خواهد شد. محل کار خود را ترک و به پناهگاه بروید.» این آژیر قرمز شب‌ها و روزهایِ مردمان بود. چشمانِ به انتظار نشسته مادران و اشک‌آلود پدران سوزِ سرمای پاییز را بیشتر می‌کرد. ساعت به 8 شب نزدیک می‌شد. هماهنگی‌ها با فرودگاه برای فرود انجام شده بود که ناگهان 4 موتور هواپیما خاموش می‌شود. دلیل آن را کسی نمی‌دانست نه خلبان و نه سرنشینان. آن درد مبهم چه بود که بر پیکره‌ هواپیما چنبره زده بود؟ خلبان سعی می‌کرد هر طور که شده هواپیما را در همان منطقه، در همان نقطه به زمین بنشاند. همه راه‌های امتحان شده و نشده به بن‌بست می‌خورد. چرخ‌های هواپیما به‌ وسیله دستگیره دستی باز می‌شود و هواپیما در زمین ناهموار فرود می‌آید و پس از طی مسافت 270 متری، بال چپ هواپیما به زمین اصابت می‌کند، متلاشی می‌شود و آتش می‌گیرد. تمام سرنشینان هواپیما یک اوج ابدی می‌گیرند در سرمایِ پاییز تهرانِ 1360.
8 مهر؛ سالروز شهادت سرداران اسلام فکوری، فلاحی، نامجو، کلاهدوز و جهان‏آرا در سانحه هوایی (1360 خورشیدی)