شهرونـد| حسـن روحانی برای دومین‌بار در دوران ریاست‌جمهوری‌اش به نیویورک و مجمع عمومی سازمان ملل رفته است تا از مشهور‌ترین تریبون بین‌المللی، مواضع جمهوری اسلامی ایران را برای دیگر کشورها تشریح کند. از سوی دیگر مذاکرات هسته‌ای ایران با 1+5 همزمان با نشست مجمع عمومی سازمان ملل انجام می‌شود و حضور مقامات ارشد کشورها فرصت مناسبی را فراهم می‌آورد تا مذاکرات در بالاترین سطح پیش رود. همزمان با سفر حسن روحانی به نیویورک برخی از جریان‌های سیاسی در کشور تحرکاتی را شروع کردند و اما و اگرها و باید و نبایدهایی را برای رئیس‌جمهوری به میان آوردند. این تحرکات در مقاطع دیگر نیز از سوی همین جریان‌ها مشهود بود. تحرکاتی که یک عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی آن را تلاش‌هایی برای زنده نگه داشتن همان جریان‌های خاص و معطوف به انتخابات مجلس دهم می‌داند. گفت‌وگوی کوتاه «شهروند» با عباسعلی منصوری‌آرانی نماینده مردم کاشان، آران و بیدگل را در ادامه بخوانید.
• حضور رؤسای‌جمهوری در سازمان ملل و نشست مجمع عمومی این سازمان چه
اهمیتی دارد؟
سازمان ملل عرصه‌ای است که کشورها دیدگاه‌هایشان را بیان می‌کنند و فرصت مناسبی است که دیدارهایی نیز داشته باشند. درواقع رؤسای جمهوری و دیگر مقامات کشورها می‌توانند ضمن بیان دیدگاه‌ها، دیدارهایی با دیگر همتایان خود داشته باشند، در مورد مسائل مختلف ملی و بین‌المللی به گفت‌وگو بنشینند و مذاکره کنند.
• حسن روحانی سال گذشته نیز در نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل شرکت کرده بود و حالا برای دومین‌بار راهی نیویورک شده است، فکر می‌کنید این حضور چه تفاوت‌هایی با سفر سال گذشته دارد؟
آقای روحانی سعی کرده است از این فرصت استفاده کند؛ اگرچه رسم بر این نیست که یک رئیس‌جمهوری در تمام سال‌های ریاست‌جمهوری‌اش در سازمان ملل حضور یابد، اما شرایط به‌گونه‌ای است که ایشان امسال هم به نیویورک سفر کرد. سال گذشته ماه‌های نخست روی کار آمدن آقای روحانی بود و ایشان دیدگاه‌ها و رویکرد دولتش را بیان کرد بنابراین سال گذشته هدف طرح دیدگاه‌ها بود. امسال متفاوت است درواقع سفر امسال از فاز طرح دیدگاه گذشته است و به مرحله اجرایی رسیده است. به این معنی که رئیس‌جمهوری باید مشخص کند که در برخورد با مسأله تروریسم و مسأله هسته‌ای چه شیوه‌های اجرایی و عملیاتی پیشنهاد می‌دهد.
• البته مسأله هسته‌ای یکی از مسائل اصلی حضور رئیس‌جمهوری خواهد بود چرا که مذاکرات همزمان با این نشست انجام می‌شود.
ابتکار مذاکرات همزمان با نشست سازمان ملل، ایده‌ای بود که با توجه به حساسیت مذاکرات، طرفین این مسأله را پیشنهاد داده‌اند. حضور وزرا و دیگر مسئولان ارشد کشورها نیز فرصت بهتری را فراهم می‌کند تا دستاوردهای مهمی به دست آید.
• ما در داخل کشور، همزمان با سفر رئیس‌جمهوری به نیویورک، شاهد خط و نشان کشیدن‌ها از سوی برخی جریان‌ها بودیم، فکر می‌کنید این موضع‌گیری‌ها چه تأثیری می‌تواند در مذاکرات داشته باشد؟
آقای روحانی شخصیت سردوگرم چشیده‌ای است. ایشان با انقلاب وارد مجلس شد و تاکنون مسئولیت‌های مختلفی داشته است. این تجربیات خیلی به او کمک می‌کند که بتواند تصمیمات مبنایی بگیرد. از سوی دیگر در دنیا ممکن است این مسأله وجود داشته باشد که احزاب مختلف نوع نگرششان را نسبت به یک موضوع مطرح کنند. این نوع رویکردها ناشی از رویکردهای حزبی است.
• فارغ از واکنش رئیس‌جمهوری و تأثیر تحرکات این گروه‌ها بر مذاکرات، فکر می‌کنید خاستگاه چنین مواضعی تحت عناوینی مثل دلواپسان کجاست؟
آنها اگر این تحرکات را نداشته باشند، از دور خارج می‌شوند. میزان رأی آنها در انتخابات ریاست‌جمهوری غافلگیر‌کننده بود و به آنها شوک وارد کرد و دیدند که سبد رأیشان در جامعه چقدر است. احزاب و جریان‌های سیاسی برای آن‌که ماندگاری داشته باشند باید شعارها و اظهارات و تحرکاتی از خود نشان بدهند.
• بنابراین فکر می‌کنید هدف آنها از این تحرکات و مواضع در برابر مذاکرات هسته‌ای، تلاش برای حضور در انتخابات بعد است؟
بله، هدف آنها این است که می‌خواهند همچنان در انتخابات مجلس آینده حضور داشته باشند. اگر بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری همچنان در کما فرو رفته بودند جریانشان زنده نمی‌ماند. این تحرکات برای انتخابات آینده است چرا که در غیراین‌صورت باید تلاش زیادی می‌کردند که زمان انتخابات موتور خاموششان را روشن کنند. فکر می‌کنم جریان‌های سیاسی دیگر باید از این منظر به این مسأله نگاه کنند؛ البته به نظر من، آقای روحانی هم با همین دیدگاه به این مسأله نگاه می‌کند.