شهروند| تابستان‌ها معمولا از رشته اسکی‌روی چمن اقبال خاصی به عمل می‌آید و این رشته از ورزش‌هایی است که هر کسی نمی‌تواند در آن فعالیت داشته باشد. حسین کلهر یکی از قهرمانان اسکی‌روی چمن اعتقاد دارد که ورود به این رشته کار راحتی نیست؛ زیرا افرادی که می‌خواهند در آن فعالیت داشته باشند، باید حتی محل سکونت‌شان را تغییر دهند و متحمل هزینه‌های زیادی شوند. کلهر معتقد است که این رشته هیچ عایدی برای ورزشکارانش ندارد و از این راه نمی‌توانند امرار معاش کنند. کلهر اعتقاد دارد تیم‌ملی ایران یکی از بهترین‌های جهان در این رشته خواهد بود؛ به شرطی که امکانات لازم برای ملی‌پوشان مهیا شود. در ادامه گفت‌وگوی خبرنگار «شهروند» را با حسین کلهر خواهید خواند:  
تغییرات زیادی در رأس فدراسیون اسکی اتفاق افتاده است؛ این موضوع مشکل خاصی را برای شما ورزشکاران اسکی روی چمن به وجود نیاورده است؟
یکی از معضلات اصلی ما اکنون تغییرات بیش از حدی است که در فدراسیون به وجود می‌آید؛ ما نمی‌دانیم با چه کسی در ارتباط هستیم یا با چه کسانی باید در ارتباط باشیم. این موضوع در نوع خود عجیب است و باعث می‌شود نتوانیم عملکردی که می‌خواهیم را ارایه دهیم.
 فلسفه به وجود آمدن اسکی روی چمن چه بوده است؟
اسکی روی چمن به نوعی قرار بوده مکملی برای اسکی روی برف باشد. زیرا کشورهایی که در قدیم در تابستان‌ها برف نداشتند، به اسکی روی چمن روی می‌آوردند تا بدنشان برای ادامه و برگزاری مسابقات روی اسکی روی برف آماده بماند اما اکنون به دلیل این‌که به یخچال‌ها دسترسی دارند، دیگر در این رشته فعالیتی ندارند.
 فرق اسکی روی چمن و اسکی روی برف در چیست؟
اسکی چمن به مراتب مشکل‌تر است؛ زیرا روی چمن ورزشکاران به هیچ وجه نمی‌توانند ترمز بگیرند و باید ادامه دهند؛ مصدومیت‌ها بر روی چمن بیشتر است و تعادل در قسمت چمنی بسیار سخت‌تر است.
 اکنون لیگ اسکی روی چمن درحال برگزاری است؛ سازو کار لیگ چگونه است؟
من در هفته‌ای که گذشت مقام سوم لیگ را به‌دست آوردم. لیگ رشته ما به صورت هفته‌ای برگزار می‌شود و افراد با هم رقابت می‌کنند. باشگاه و قرارداد در لیگ اسکی روی چمن معنی ندارد.
 بسیاری معتقدند کسانی که در نزدیکی پیست‌های اسکی زندگی می‌کنند، به خوبی توانسته‌اند بر روی این دو رشته سیطره داشته باشند و فعالیت کنند؛ این موضوع صحت دارد؟
نمی‌توان این موضوع را تکذیب کرد. صحت دارد و شرایط همین‌طور است. من عضو هیأت علمی دانشگاه هستم اما به دلیل این‌که پدرم خانه‌ای در دیزین دارد، ترجیح می‌دهم که به این ورزش بپردازم و در آن فعالیت داشته باشم. طبیعی است که افرادی که از این‌جا دور هستند، نتوانند با این رشته ارتباط برقرار کنند.
  از لحاظ مالی چطور؟
بله، قطعا هزینه بر است. همه نمی‌توانند از پس این رشته بر بیایند. ما به دلیل این‌که از قدیم در این رشته حضور داریم، می‌توانیم ادامه دهیم. البته هر ورزشی در سطح حرفه‌ای هزینه دارد و اسکی روی چمن نیز همینطور. در این سال‌ها هزینه زیادی را متحمل شده‌ام اما هیچ‌کدام ازاین هزینه‌ها به من پرداخت نشده است.
 شما به‌عنوان ورزشکار حرفه‌ای و کسی که در رشته اسکی روی چمن فعالیت دارد، این رشته را به‌عنوان شغل و تنها فعالیت‌تان می‌بینید؟
نه، به هیچ‌وجه این رشته هیچ چیزی برای من و امثال من نداشته است. من در دانشگاه تدریس می‌کنم، تابستان‌ها به این دلیل که بیکار هستیم، به عشق حضور در این رشته، به پیست می‌رویم و مسابقاتی را برگزار می‌کنیم.
 جایزه‌ای به نفر اول لیگ اختصاص پیدا نمی‌کند؟
جایزه‌ای برای نفر اول تا سوم لیگ در نظر می‌گیرند؛ من 3‌سال پیش نفر اول شدم و مبلغ 150‌هزار تومان دریافت کردم.
   وضعیت تیم‌ملی چگونه است؟
تیم ملی بزرگسالان ایران متشکل از 5 نفر است که من و 4 نفر دیگر در خدمت تیم‌ملی هستیم. همه این بازیکنان حرفه‌ای و در سطح جهانی فوق‌العاده هستند. جعفری قهرمانی دنیا را در کارنامه دارد و بقیه بازیکنان نیز از کیفیت خوبی برخوردار هستند. خودم به شخصه دومی و سومی دنیا را کسب کرده‌ام. منظور این‌که بچه‌های تیم‌ملی بسیار حرفه‌ای هستند. ما در سطح جهان نیز حرف‌های زیادی برای گفتن داریم و اگر امکانات‌مان مانند خارجی‌ها باشد، اول دنیا خواهیم شد.