براساس تحقیق جدیدی، صحبت‌کردن بیشتر زنان یا مردان به بافت صحبت آنها و محیط بستگی دارد و زنان لزوما بیش از مردان صحبت نمی‌کنند.  
مطالعه جدید پروفسور دیوید لیزر و همکارانش از ابزارهای پوشیدنی به نام «جامعه‌سنج» استفاده کرده است؛ این ابزار به‌اندازه گوشی هوشمند بوده و داده‌های زمان واقعی را درباره تعاملات اجتماعی کاربر جمع‌آوری می‌کند.   تیم لیزر با استفاده از این سامانه‌ها دریافت که بافت صحبت و محیط نقش مهمی را در پرحرف‌بودن زنان یا مردان ایفا می‌کند.  این یکی از نخستین مقالات آکادمیک است که از جامعه‌سنج‌ها برای برخورد با چنین موضوعی استفاده کرده است.   در این مطالعه، محققان گروهی از زنان و مردان را به جامعه‌سنج‌هایی مجهز کردند و آنها را در 2 بافت اجتماعی برای 12 ساعت تمام جدا کردند. در نخستین محیط، از سوژه‌ها خواسته شد، یک پروژه فردی را تکمیل کنند و آنها آزاد بودند درباره آن با فرد دیگری در طول 12 ساعت در روز صحبت کنند.  در محیط دوم، کارمندان در مرکز تماس یک شرکت بانکی آمریکایی جامعه‌سنج‌ها را در طول 12 وقت ناهار یک‌ساعته و بدون هیچ مسئولیت خاصی پوشیدند.   دانشمندان دریافتند، زنان فقط اندکی بیش از مردان احتمال داشت در وقت ناهار وارد مکالمه‌ طولانی یا کوتاه شوند. با این حال، در یک محیط آکادمیک که در آن مکالمات حول یک مسئولیت انجام می‌شد، زنان بیشتر از مردان احتمال داشت وارد مکالمه طولانی شوند. این اثر برای مکالمات کوتاه نیز اما با درجه کمتر صادق بود.   این یافته‌ها به گروه‌های کوچکی از صحبت‌کننده‌ها محدود می‌شد و زمانی که گروه‌ها شامل 6 نفر یا بیشتر بودند، این مردان بودند که بیشترین میزان صحبت‌کردن را از خود بروز دادند. نتایج این پژوهش نشان می‌دهد، رابطه‌ای بین جنسیت و بافت صحبت وجود دارد که تفاوت زنان و مردان را در صحبت‌کردن بیشتر نشان می‌دهد.   جزییات این مطالعه در مجله‌ Scientific Reports منتشر شد.