ابراهیم حاتمی‌کیا که  28 شهریور در برنامه هفت سینمایی حاضر شده بود  با انتقاد شدید از وضع فعلی فیلمسازان دفاع مقدس در لفافه از بعضی کارگردان‌ها همچون رخشان بنی‌اعتماد و کیانوش عیاری و همچنین کارگردان‌هایی که در جشنواره‌های خارجی جایزه می‌گیرند؛ انتقاد کرد. او با بیان این‌که فیلمساز‌ها ۳ نوع هستند، گفت: «عده‌ای سینمای بدنه هستند که حلال‌ترین هستند و می‌گویند با پول جیب خود کار می‌کنیم. دوم یک جریانی به‌نام سینمای روشنفکری که مخاطب آن چشم‌آبی‌ها هستند. دسته سوم سینمای ملی که فیلمسازان آن با درد وارد این موضوع شده اند. این نوع فیلمساز بین دو جناح دیگر له می‌شود.» حاتمی‌کیا با بیان این‌که گروهی می‌گویند بعضی فیلم‌ها سیاه‌نمایی است، افزود: «من به این تعاریف کاری ندارم اما می‌خواهم نکته‌ای را اضافه کنم. گاهی ما فیلمی را می‌بینیم به‌نام «شیار ۱۴۳» که در آن مادری به‌دنبال فرزندش است بعد از دیدن این فیلم ما هرگز از این‌که ۸‌سال جنگیده‌ایم پشیمان نمی‌شویم و به خود نمی‌گوییم که چه غلطی کردیم که جنگیدیم.» او در ادامه بیان داشت: «اما درد من اینجاست فیلمی ساخته می‌شود که در آن یک جوان خوش سیمای چشم‌آبی به جنگ رفته و جانباز شده است و امروز روی تخت افتاده و مادرش برای نگهداری وی مشکلات بسیاری دارد و این فیلم می‌شود نمادی برای آنکه گروهی بگویند ببینید جنگ چه نتیجه‌ای دارد. حال مادر این جوان چگونه می‌خواهد از او نگهداری کند.» حاتمی‌کیا با بیان این‌که ما فیلمساز‌ها پر از اشتباه هستیم و به این اشتباهات هم افتخار می‌کنیم، گفت: «درد این است که فیلمساز ما فیلم آبادانی‌ها بسازد و در آن درباره انقلاب حرف بزند و بعد آن را با فیلم «دزد و دوچرخه» مقایسه کند که در کشور ایتالیا ساخته شده و وضع یک کشور فاشیستی را نشان می‌دهد.» او توضیح داد: «متأسفانه فیلمساز این فیلم خود آبادانی است و شاید از این‌که من این حرف را می‌زنم ناراحت شود اما قرار بود این فیلم را به لوکارنو بفرستند که من اعتراض کردم که چرا چنین فیلمی باید به لوکارنو برود؟ مسئولان در جواب گفتند که ما امروز نیاز داریم پرچم کشور به خاطر مسائل سیاسی در لوکارنو بالا برود و من با اعتراض جلوی حضور فیلم را گرفتم و گفتم اف بر جایی که فرهنگ زیر سایه سیاست قرار گیرد.»