| رامین- ز | مددکار انجمن بهشت‌کوچک شهر بومهن |
در ابتدا در مرحله ثبت شرکت‌ها به نام «پرهیزمدار معنوی» ثبت شدیم، اما مجوزمان را در سال 85 در وزارت کشور به نام «بهشت‌کوچک» گرفتیم، به‌عنوان یک سازمان مردم‌نهاد. فعالیت ما از سال 83 آغاز شد و حالا هم شخصیت حقوقی و هم شخصیت حقیقی داریم و به‌طور استانی و کشوری فعالیت می‌کنیم.
ما توانستیم در یک‌دهه فعالیتی که داشتیم، بیماران زیادی را جذب کرده و درمان کنیم؛ در هر دو بخش خانم‌ها و آقایان. ما حتی در قسمت خانم‌ها اولین مرکز در استان تهران حساب می‌شویم. تعامل خوبی هم با فرمانداری و قسمت‌های مختلف شهر داریم و توانسته‌ایم اعتماد آنان را جلب کنیم. مرکز خانم‌های ما بعد از گذشت یک‌سال از فعالیت مرکز آقایان - سال 83 - فعالیت خود را آغاز کرد. می‌توان گفت روند بیماری اعتیاد در خانم‌ها یک رشد صعودی داشته و در این سال‌ها شاهد آن بوده‌ایم که به‌طور چشمگیر در جامعه نمایان شده است.
با وجود آن‌که ما در این حوزه - بیماری اعتیاد خانم‌ها- پیشقراول هستیم، اما همراه با تغییر در سیاست‌های مختلف فعالیت انجمن‌های مردم‌نهاد با مشکل قانونی روبه‌رو شده‌ایم. با توجه به تبصره‌ای که در سال‌های اخیر در بخشنامه فعالیت انجمن‌ها مبنی بر این‌که باید یک‌سال از زمان اخذ مجوز گذشته شود تا هیأت‌موسس بتواند به تأسیس انجمن دیگری دست بزند، قسمت خانم‌های ما با مشکل قانونی مواجه شد. در سال‌های گذشته با همان پروانه تأسیس یک انجمن، هیأت‌موسس می‌توانست یک مرکز دیگر را هم اداره کند؛ ما طبق همین مجوز مرکز خانم‌هایمان را پیش بردیم. اما حالا آیین‌نامه‌ها تغییر کرده و گفته‌اند که باید یک‌سال از زمان گرفتن مجوز شما بگذرد تا بتوانید مجوز یک مرکز دیگر را هم بگیرید. در این مقطع زمانی تنها خواسته ما دادن فرصت برای انجام اقدام‌های قانونی جهت زنده نگاه داشتن مرکز خانم‌های «بهشت‌کوچک» است. «بهشت‌کوچک» پس از یک‌دهه فعالیت از سراسر استان تهران مددجو می‌پذیرد و آنها را تحت‌پوشش و درمان قرار می‌دهد؛ ما حتی مددجوهای 13ساله را هم پذیرش کرده‌ایم، البته این افراد به دلیل سن کمی که دارند، زمانی که تحت‌درمان قرار می‌گیرند ممکن است دچار کج‌روی انطباقی شوند. اگر بخواهیم یک نگاه تحقیقی به پدیده اعتیاد داشته باشیم به این نتیجه می‌رسیم که شهرهای حاشیه‌ای معتادخیز‌تر هستند، من دلیل عمده این اتفاق را فقر اقتصادی می‌دانم.