منصور رشیدی، پیشکسوت فوتبال

ضعف دروازه‌بان‌های ایرانی معضلی مشهود است. این موضوع مربوط به امروز و دیروز نیست، بلکه گذر زمان در چند ‌سال اخیر نشان داده است که بحث دروازه‌بانی در ایران هر ‌سال بیش از ‌سال قبل افول می‌کند. مسأله مهم‌تر این است که کار خاصی برای ترمیم این ضعف انجام نداده‌ایم. چند روز قبل با فریدون معینی صحبت می‌کردم؛ او در صدد است که معضل دروازه‌بانی را در ایران با راهکارهای مناسب و آموزش‌های تخصصی برطرف کند. من به‌عنوان کسی که 50‌سال است با دروازه‌بانی آشنا هستم، می‌دانم که یک کلاس آموزشی مناسب در این کشور وجود ندارد؛ یعنی دروازه‌بان‌های ما هرکدام با متدهای مختلفی روبه‌رو هستند که معقول و تخصصی نیست و این موضوع به هیچ عنوان به ‌آنها نمی‌تواند کمک کند.در این میان دروازه‌بان‌ها گناهی ندارند؛ زیرا کسی نیست به آنها راه و مسیر درستی را نشان دهد تا بتوانند خودشان را نشان دهند. یادم است که در ‌سال 82 کلاس‌های تخصصی دروازه‌بانی در ایران برگزار شد و از آن به بعد دیگر توجهی به این امر در داخل کشور نشد. اگر به متدهای روز جهان دقت کنید، می‌بینید که هر ‌سال کم‌کم 20 نوع تمرین جدید در ارتباط با دروازه‌بانی به وجود می‌آید که هیچ‌کدام از آنها در کشور ما نمود پیدا نمی‌کند و ما هر سال درحال در جا زدن هستیم. به دلیل نبودن مدرس خوب در کشور یا دروازه‌بانان ما به بیرون از مملکت می‌روند و یا این‌که اصلا دروازه‌بانی ظهور نمی‌کند که باشگاه‌های داخلی بتوانند از آنها استفاده کنند. شما اگر کمی با دقت به این معضل توجه کنید، متوجه می‌شوید که ما سا‌ل‌های ‌سال است یک دروازه‌بان ‌ششدانگ که بشود روی او حساب باز کرد، نداریم. از سوی دیگر اصرار به استفاده از روش‌های سنتی داریم. اکنون اکثر مربیان دروازه‌بانی با متدهای منسوخ‌شده دروازه‌بان‌ها را تمرین می‌دهند. همین امر باعث می‌شود که باشگاه‌های ما و مربیان همواره به دنبال دروازه‌بانان خارجی باشند و از آنها کمک بگیرند.