مجتبی پارسا| اعضای دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا در اعتراض به «بی‌توجهی» جمهوریخواهان به درخواست بازبینی قوانین مالکیت اسلحه در صحن کنگره تحصن کردند؛ اقدامی که تا پیش از این سابقه‌ای نداشته است. نزدیک به 100 نفر از اعضای دموکرات مجلس نمایندگان آمریکا در اعتراض به عدم رأی مثبت نمایندگان جمهوریخواه نسبت به بازبینی قوانین مالکیت اسلحه روز چهارشنبه در صحن مجلس تحصن کردند.
جان لوئیس، نماینده دموکرات و یکی از چهره‌‌های معروف اعتراضات مدنی دهه ۶۰ میلادی در آمریکا گفت که نمایندگان تا زمانی که بر سر این موضوع «مذاکره نشود»، به تحصن خود ادامه خواهند داد. نمایندگان معترض در پی کشتار اورلاندو خواستار اعمال محدودیت‌هایی در مورد دسترسی به سلاح و تصویب قانونی بودند که به موجب آن تمامی مظنونان به انجام عملیات تروریستی که نامشان در فهرست «پرواز ممنوع» و اف‌بی‌آی قرار دارد، اجازه خرید سلاح نداشته باشند؛ اما نمایندگان جمهوریخواه با در اختیار داشتن اکثریت مجلس، طرح بازبینی قوانین مالکیت اسلحه را رد کردند.
به گزارش خبرگزاری آلمان، دویچه وله، صدها معترض نیز به نشان حمایت از تحصن نمایندگان دموکرات در مقابل کاخ کنگره تجمع کردند. این تجمع از سوی دو نهاد مدنی مخالف با مالکیت اسلحه سازماندهی شده است. آنها از نمایندگان متحصن خواسته‌اند تا کارشان را انجام دهند و عقب‌نشینی نکنند. نمایندگان دموکرات با آوردن پتو، بالش و غذا به صحن مجلس، شب را نیز در این مکان سپری کردند. تعدادی دیگر از متحصنين نیز بدون توجه به آیین‌نامه داخلی کنگره که غذا خوردن در صحن مجلس را ممنوع کرده، شامشان را همان‌جا خوردند.
به گزارش سی‌ان‌ان، جان لوئیس ۷۶ ساله، نماینده جورجیا در مورد این قانون کنگره گفت: «گاهی قانون‌شکنی برای حفظ یک قانون اخلاقی برتر ضروری است». پل رایان، رئیس مجلس نمایندگان از حزب جمهوریخواه در گفت‌وگویی با سی‌ان‌ان، تحصن دموکرات‌ها را حرکتی «تبلیغاتی» خواند و گفت که آنها با استفاده از این روش به خواست خود نخواهند رسید. پیش‌تر، بعد از حمله «عمر متین»، به کلوپ همجنس‌گرایان در اورلاندو که به کشته شدن 49 نفر و زخمی شدن 53 نفر انجامید، باراک اوباما، رئیس‌جمهوری آمریکا برای چندمین بار در دوره ریاست‌جمهوری‌اش، بر ایجاد قوانین سخت‌گیرانه برای کنترل اسلحه اشاره کرد.
او حتی در حدود 6 ماه پیش در یکی از سخنرانی‌هایش در کاخ سفید برنامه‌های جدیدی را برای افزایش کنترل سلاح در آمریکا معرفی و در عین حال از کنگره به دلیل «مانع‌تراشی» در اصلاح قوانین مربوط به حمل سلاح انتقاد کرده بود. بسیاری از افراد جهان، شاهد گریستن قدرتمندترین مرد آمریکا بودند که هنوز نتوانسته در مقابل جمهوریخواهان، قوانین مالکیت و حمل سلاح در این کشور را تغییر دهد.
گرچه اوباما در ابتدای سال جاری میلادی قوانین جدیدی را با استفاده از اختیارات ویژه خود صادر کرد، اما مخالفان اوباما به‌ویژه لابی «انجمن ملی سلاح» (NRA) بسیار قوی هستند و رئیس‌جمهوری آمریکا را متهم می‌کنند که از قدرت خود سوءاستفاده می‌کند. پاول رایان، از نمایندگان جمهوریخواه، اقدام رئیس‌جمهوری در مورد قوانین جدید را یک «تجاوز خطرناک از حدود خود» خواند و گفت که «کشور از این کار پشتیبانی نمی‌کند». تد کروز و جب بوش نیز دیگر نمایندگان حزب جمهوریخواه هستند که حکم اوباما را مغایر قانون اساسی می‌دانند.
آمار تیراندازی‌های دسته‌جمعی در آمریکا
به گزارش سی.ان.ان، تیراندازی‌های دسته‌جمعی در آمریکا بیش از هر کشور دیگری در جهان صورت می‌گیرد. از سال 1966 تا سال 2012، نزدیک به یک‌سوم تیراندازی‌های دسته‌جمعی در جهان، در ایالات متحده رخ داده است. این موضوع براساس پژوهشی است که در سال 2016، بر پایه تعریف اف‌بی‌ای از «تیراندازی‌های دسته‌جمعی» انجام شده است. این پژوهش شامل بررسی 292 حادثه است که 90 مورد از آنها در آمریکا رخ داده است. به‌عبارت دیگر، با این‌که کشور آمریکا، 5درصد جمعیت جهان را در خود جای داده، اما 31درصد از کل تیراندازی‌های دسته‌جمعی [طی سال‌های مذکور] در این کشور بود.
تعداد «تیراندازی‌های دسته‌جمعی» براساس تعریفی که از آن دارید، متفاوت است
دولت هیچ‌گاه «تیراندازی‌های دسته‌جمعی» را به‌عنوان یک دسته مستقل تعریف نکرده است. بنابراین، بسته به این‌که شما چه تعریفی را به کار می‌برید، تعداد این حوادث می‌تواند تا حد زیادی تغییر کند. براساس اسناد خشونت مسلحانه که حاصل جمع‌آوری داده‌های حوادث تیراندازی است، به هر حادثه‌ای که طی آن، حداقل 4 نفر کشته یا زخمی شوند، «تیراندازی‌های دسته‌جمعی» گفته می‌شود. این تعداد می‌تواند شامل فرد یا افراد مسلح باشد. با چنین تعریفی، تنها در 164 روز ابتدایی سال جاری (2016)، شاهد 136 مورد تیراندازی دسته‌جمعی بوده‌ایم.
حال بیایید حالت‌های مختلفی را که دولت از این اصطلاح استفاده می‌کند در نظر بگیریم. قوانین فدرال، «کشتار جمعی» را حادثه‌ای تعریف می‌کند که موجب کشته شدن حداقل 3 نفر شود. تعریف عموما پذیرفته‌شده برای «کشتار جمعی» – تعریفی که اف‌بی‌ای تا سال 2013 از آن استفاده می‌کرد- این است که در یک تیراندازی، حداقل 4 نفر کشته شوند. پس از آن، گزارش‌های کنگره وجود دارد که در آنها گاهی حوادث خانگی یا حوادث مرتبط با باندها مستثنا می‌شود و روی «افراد مسلحی که قربانیان را به‌طور تصادفی انتخاب می‌کنند» متمرکز می‌شود. با استفاده از این تعریف، تعداد کل این حوادث کاهش می‌یابد و تک‌رقمی می‌شود.
فارغ از همه اینها، سه مورد از مرگبارترین تیراندازی‌ها در آمریکا، در 10سال گذشته اتفاق افتاده است.
رکورد مرگبارترین تیراندازی‌ها تا پیش از این، مربوط به قتل عام در «ویرجینیا تک» (دانشگاه فنی ویرجینیا) در سال 2007 (با 32 کشته) و بعد از آن، قتل عام دبستان «سندی هوک» در سال 2012 (با 27 کشته) بود و این رکورد نزدیک به 10سال تکان نخورده بود که با حمله اورلاندو (با 49 کشته) شکسته شد و اورلاندو در جایگاه قربانی مرگبارترین تیراندازی در تاریخ آمریکا قرار گرفت. در واقع، از میان 30 مورد از مرگبارترین تیراندازی‌ها در آمریکا، که به سال 1949 بازمی‌گردد، 16 مورد در 10سال اخیر اتفاق افتاده است.
شانس مرگ در تیراندازی‌های دسته‌جمعی برای افرادی که در مدرسه یا محل کار هستند، بسیار بیشتر است
بر اساس داده‌ها از سال 2013، از هر 10 حادثه‌ای که در مدارس و محل کار صورت گرفته، 7 مورد آنها تیراندازی فعال بوده است. (تیراندازی فعال زمانی است که یک فرد تصمیم به کشتار مردم در یک منطقه محدود و پرجمعیت می‌گیرد. در بیشتر موارد تیراندازان فعال از سلاح گرم استفاده می‌کنند و هیچ الگو یا روش خاصی برای انتخاب قربانیان خود در محدوده مورد نظرشان ندارند). بعضی از مرگبارترین تیراندازی‌های دسته‌جمعی در آمریکا شامل موارد زیر است: تیراندازی دبستان سندی هوک، کشتار دبیرستان کلمباین، کشتار دانشگاه ویرجینیا تک و کشتار مجتمع بهزیستی سن برناردینو. در خارج از کشور [آمریکا]، معمولا چنین اتفاقاتی در نزدیکی تأسیسات نظامی صورت می‌گیرد.
اکثر تیراندازان خود را می‌کشند یا کشته می‌شوند
حدود 70درصد از تیراندازی‌های فعال با مرگ فرد یا افراد تیرانداز پایان می‌یابد. برخلاف موارد قتل یا کشتار جمعی تیراندازی‌های «فعال»، هم نیروهای امنیتی و هم شهروندان در خطر بالقوه این حوادث قرار دارند.
زمانی که بحث‌های کنترل اسلحه بالا می‌گیرد، تقاضا برای اسلحه نیز افزایش می‌یابد
داده‌های اف‌بی‌ای در مورد بررسی سابقه فروش اسلحه، چیزهای زیادی در مورد الگوی تقاضا به ما می‌گوید. این الگوها بعد از حوادث تیراندازی جمعی پرسر و صدا، یعنی زمانی که بحث‌های عمومی در مورد کنترل اسلحه بالا گرفته، بی‌درنگ افزایش پیدا کرده است. بیشترین تعداد بررسی سابقه در زمان اخیر، به‌دنبال تیراندازی در [مجتمع بهزیستی] سن برناردینو در دسامبر 2015، ثبت شده است، اما سال 2016 به سرعت درحال شکستن آن رکورد است.
در واقع، شهروندان آمریکایی بیش از سایر مردم جهان در هر کشوری دارای تفنگ هستند
بر اساس یک گزارش در سال 2007 توسط موسسه تحقیقاتی سوییسی، شهروندان ساکن آمریکا صاحب حدود 270میلیون تفنگ هستند. این تعداد تفنگ، برای مسلح کردن همه افراد در اندونزی کافی است و مقداری اسلحه نیز اضافی می‌آید. همچنین این تعداد تفنگ به لحاظ سرانه، آمریکا را کشور اول [در مالکیت اسلحه به ازای هر نفر] کرده است. همچنین در بیش از نیمی از موارد تیراندازی‌های دسته‌جمعی در آمریکا، فرد مسلح بیش از یک سلاح گرم داشته است. این درحالی است که در حوادث جهانی، فرد تیرانداز معمولا تنها یک اسلحه داشته است.
در نتیجه، تجارت اسلحه بسیار پررونق است
زمانی که تقاضا برای اسلحه افزایش می‌یابد، تجارت اسلحه برای تولیدکنندگان و توزیع‌کنندگان نیز به همین شکل افزایش پیدا می‌کند. در سال 2015 به دنبال تیراندازی سن برناردینو، سهام شرکت اسلحه‌سازی «اسمیت- اَند- وسون» رشد کرد. در حقیقت، سهام این شرکت با نرخ بسیار چشمگیرتر از 8سال گذشته و بیشتر از سهام شرکت‌های تکنولوژیکی مثل اپل و گوگل رشد یافت.