«مَحمَت نُصرَت» معروف به عزيز نسين، نويسنده، مترجم و طنزنويس شهیر اهل تركيه است. نسل گذشته بیشتر با آثارش آشنایی داشتند تا این‌که بالاخره بعد از سال‌ها دوباره در دولت یازدهم آثار این نویسنده مجوز نشر گرفتند و به همت ارسلان فصیحی از سوی نشر ققنوس منتشر شدند. عزيز نسين در آثارش همواره نوعی رویکرد اجتماعی دارد. گاهی هم موقعیت‌هایی فراهم می‌کند تا با قرار دادن آدمیزاد در آن موقعیت، نواقصش را گوشزد کند. این نقص و عجز انسان البته در آثار عزیز نسین شکل طنز به خود می‌گیرند. او در این موقعیت‌ها اغراق می‌کند و تصاویری کمیک از انسان در شرایط مختلف را به نمایش می‌گذارد. آثار او به اکثر زبان‌های دنیا ترجمه شده‌اند. خودش دراین‌باره می‌گوید:   «براي من هيچ حد و مرزي متصور نيست و با قلم خود در هر جاي دنيا ناله‌اي از انسان‌ها بشنوم آن را به قلم خواهم كشيد و به گوش همه جهانيان خواهم رساند.» مجموعه «مگه تو مملکت شما خر نیس؟» هم چنانچه از عنوانش پیداست یکی از این آثار است. مجموعه‌ای که به‌تازگی وارد بازار نشر ایران شده است. در بخشی از این کتاب می‌خوانیم: «طوري كه انگار دندانش درد بكند يك دستش را به صورتش گرفته بود و در حالي كه سرش را به چپ و راست تكان مي‌داد، وارد شد. همين طور با دست به صورتش مي‌زد و مدام مي‌گفت: «واي! آبرومون رفت...» مي‌شناختمش، آدم مبادي آدابي بود. خيلي تعجب كردم از اين كه به محض ورود، بي‌سلام و كلامي، شروع كرد به زدن خودش و گفتنِ «واي! آبرومون رفت...» گفتم: «خوش اومدين. بفرمايين... خواهش مي‌كنم بفرمايين بنشينين...» - «آبرومون رفت! پاك آبرومون رفت...!» با خودم گفتم شايد مصيبتي سرش آمده، شايد هم سر خانواده‌اش. مي‌گفت:   «ديگه مي‌خواستين چي بشه؟ يه خرِ گَر رو به دو‌هزار و پونصدليره به يارو فروختن.»
علی‌اصغر محمدخانی، معاون فرهنگی موسسه شهر کتاب در توضیح آثار عزیز نسین در نشستی که این موسسه برای رونمایی از کتاب «مگه تو مملکت...» برگزار کرده بود چنین می‌گوید: «چند سالی است که دوباره اسم عزیز نسین بر سر زبان‌ها افتاده و استقبال از کتاب‌های او زیاد شده است و شاید به همین دلیل است که شاهد ترجمه و انتشار چند اثر جدید از او هستیم. نوشته‌های او هیچ پیچیدگی ندارد؛ ساده و روان است و شاید مهم‌ترین ویژگی آثار او این است که مخاطب به‌راحتی با آن ارتباط برقرار می‌کند.» از آثار دیگر این نویسنده که به قلم همین مترجم به بازار آمده می‌توان به «محمود و نگار» و «دیوانه‌ای بالای بام» اشاره کرد.