| جمشید رضایی | کارشناس منابع طبیعی |
بحث محيط زيست و حفظ آن شايد در ابتدای امر موضوعی به شدت تكرارى به نظر برسد اما باور كنيد صرف تکراری بودن از اهميت - بخوانید بحرانى بودن - آن ذره‌ای نمی‌کاهد. با نگاهى به زندگى روزمره شهرى متوجه می‌شویم موضوع محيط‌زيست و همه چیزهایی كه بر آن تاثير مستقیم و غیر‌مستقیم مى‌گذارند، طيفی وسيع از رفتارها، عادات و به‌طور کلی روزمرگی‌های ما را در بر مى‌گيرد. از ليوان آبى كه مى‌نوشیم، تا بنزينى كه می‌سوزانیم، زباله‌ای که می‌سازیم و می‌پراكنيم و حتى هوايى كه تنفس مى‌كنيم. همه موارد ذکر شده در عین حیاتی بودن در روند زندگی انسان عصر حاضر، به شکل مستقیم با پدیده محیط زیست و آینده زمین به عنوان مادر حیات در ارتباط هستند. حال چطور مى‌شود كه ما بخواهيم يا اصلا بتوانيم بی‌تفاوت از کنار آن بگذریم؟ شايد اين بى‌توجهى را بتوان مشابه و از جنس سهل‌انگارى نسبت به سلامت فردی بدانيم که سيگارى‌ها و الكلى‌ها نمونه بارز آن هستند. افرادی كه به‌رغم آگاهى از زيانبار بودن اين مواد و نقشی که به عنوان سم در بدن انسان بازی می‌کنند بی‌هیچ درنگی به مصرف روزانه آن‌ها همت می‌گمارند! حفظ محیط زیست که اکنون بیشتر به شعاری تهی و خسته‌کننده می‌ماند در معنای حقیقی خود نه یک حرکت هنجار صرفا اخلاقگرایانه که واجبی عینی در راستای حفظ و تداوم نسل بشر و همه گونه‌های جاندار روی کره ارض است. در این راه اولین قدم گذشتن از شعار و گام نهادن در وادی عمل است. بیایید از بی‌ارزش‌ترین چیزهای دور و اطرافمان شروع کنیم. مثلا همین کیسه‌های نایلون که می‌گویند عمرش از انسان هم بیشتر است و تمایلی به نابودی ندارد. نایلون چه بخواهیم و چه نخواهیم وارد زندگی ما شده است پس بیایید مصرف آن را کنترل کنیم. هنگام خرید از فروشگاه‌های بزرگ با قرار دادن تعداد زیاد – و البته منطقی – از اقلام خریداری شده در داخل یک یا حداکثر 2 کیسه نایلون می‌شود استفاده از آن را به حداقل رساند. بعدتر از همین نایلون‌ها می‌توان در نقش کیسه زباله نیز بهره برد؛ حرکتی ساده که خرجی هم در بر ندارد. در ادامه می‌توانیم به این فکر کنیم که از چه راه می‌شود زباله کمتری تولید کنیم و در کنارش یاد بگیریم به تفکیک زباله‌های خشک و تر اهمیت بدهیم. بیایید ازهمین کارهای کوچک و ناچیزشروع کنیم و قدم اول را برداریم.