فیلم «آبادانی‌ها» ساخته «کیانوش عیاری»، دوشنبه شب با حضور کارگردان و «مهرزاد دانش» در سلسله‌ برنامه‌های «سینماتک» خانه هنرمندان ایران به نمایش درآمد و پس از آن مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
كارگردان اين فيلم پس از 22‌سال ناگفته‌هایش را از ساخت فیلم «آبادانی‌ها» مطرح کرد.  كيانوش عياري درباره این‌که چطور به فکر ساخت این فیلم افتاده است، گفت: این فیلم در ‌سال 71 فیلمبرداری شد اما حدود 4‌سال قبل از ساختن آن دغدغه آن را به دوش می‌کشیدم. با دیدن کسانی که مجبور بودند ساعت 12شب مسافرکشی کنند یعنی بیشتر از زمانی که باید، کار کنند برایم این سوال پیش می‌آمد که آیا انسان برای شکنجه و زجر به‌دنیا آمده تا فقط کار کند و بتواند یک نان بخور و نمیر دربیاورد و دوباره فردا صبح بعد از یک روز چرک سر کار برود و همان روند تکرار شود؟ حقیقتا از این معادله که ساده هم هست، سر در نمی‌آوردم.
کارگردان «خانه پدري» گفت: این سرنوشت فیلمی است که غم‌باد زندگی من بود و به نوعی سوالات ریشه‌ای در یک آدم می‌تواند منجر به افسردگی شود و انگار این فیلم به من کمک کرد تا از مخمصه‌ای که در آن گرفتار بودم نجات پیدا کنم.
فیلم « آبادانی‌ها»، داستان یک مهاجر جنگی مقیم تهران است که خودرواش سرقت می‌شود.
کارگردان این فیلم درباره سیاه و سفید بودن «آبادانی‌ها» گفت:  چون تهران را چرکین می‌دیدم، آن را سیاه و سفید ساختم زیرا همه‌چیز در تهران غبارآلوده است.
او اظهار کرد: شاید در مجموع 5هزار نفر این فیلم را دیده باشند. این فیلم توقیف نشد اما در شرایط کاملا ناجوانمردانه نمایش داده شد تا کسی آن را نبیند. روز 23 بهمن ‌سال 1372 و در پایان جشنواره فیلم فجر که تماشاگران از فیلم‌های جشنواره تغذیه کرده بودند و حال و حوصله فیلم دیدن را نداشتند و بدون داشتن حق کوچک‌ترین تبلیغی اکران شد.
کارگردان فیلم «بودن یا نبودن» بیان کرد:  من حتی این حق را نداشتم که به برادرم بگویم فیلمم اکران شده است. روزی که اعلام شد، می‌خواهند این فیلم را نمایش بدهند، خیلی خوشحال شدم و فکر کردم خوب است این فرزند در گوشه‌ای پنهان شده، تماشاگر بیشتری داشته باشد.
او همچنین درباره انتخاب اسم فیلمش گفت: قرار بود اسم فیلم را تهران مخوف بگذارم که با یک خودسانسوری، سرانجام «آبادانی‌ها» را برای آن انتخاب کردم.