| طرح نو | سارا شمیرانی | حوالی خیابان یوسف‌آباد، انجمنی است برای حمایت از حقوق‌حیوانات. انجمنی که آسایشگاهش پر است از گربه‌هایی با یک دست، یک پا یا یک چشم. آدم‌های زیادی هستند که هر روز زنگ می‌زنند و به انجمن اطلاع می‌دهند که یک گربه زخمی و مجروح گوشه خیابان مانده و بعد هم با صدای نگران می‌گویند: لطفا خودتان را برسانید و گربه بدبخت را نجات دهید! البته محبت 90درصد آدم‌ها تا به همین جا ختم می‌شود؛ به یک اطلاع‌رسانی ساده و ابراز نگرانی. باقی کارها با خود اعضای انجمن است. این‌که آدرس را می‌گیرند و حیوان را با خود می‌برند یک‌جای امن! یک‌جای امن برای این‌که حیوان دوران نقاهتش را سپری کنند و یک سرپرست برایش پیدا شود و او را به خانه ببرد. خیلی از گربه‌ها هستند که کور شده‌اند. بعضی‌هایشان هم رفتند زیر ماشین و الان یک دست یا یک پا ندارند. بعضی آزار و اذیت‌ها هم طور دیگری است. مثلا این‌که گربه بیچاره را با اسپری رنگ کردند و فرستادند توی خیابان. برای چه؟ برای خنده حتما!
انجمن حمایت از حیوانات که 15سال از تأسیس آن گذشته است، این روزها هم جور مردمی را می‌کشد که اذیت‌کردن حیوانات، جزو تفریحشان به حساب می‌آید، هم مسئولیت خیلی ارگان‌ها مثل شهرداری را برعهده گرفته و حیوانات شهری را سروسامان می‌دهد. گربه‌ها در همان انجمنِ خیابان یوسف‌آباد تیمار می‌شوند و سگ‌ها و دیگر حیوانات را برای آسایش همسایه‌ها، به دو مرکز دیگر در خارج از شهر منتقل می‌کنند. آتش‌نشانی و کلینیک‌های دامپزشکی هم با انجمن همکاری می‌کنند و خیلی از حیوانات را به این‌جا ارجاع می‌دهند چراکه انجمن حمایت از حیوانات تنها جایی است که به صورت سازمان‌یافته و رسمی، پیگیر حقوق
حیوانات است.
وظیفه؛ در حد یک تلفن
بخش‌های درمانی انجمن حمایت از حیوانات کامل است. اتاق جراحی، کلینیک‌داخلی، رادیولوژی، دندانپزشکی، داروخانه و بخش‌های دیگر. این بخش‌های درمانی علاوه بر این‌که به حیواناتی که سرپرست دارند خدمات ارایه می‌دهد و باعث درآمدزایی انجمن می‌شود، حیوانات بی‌سرپرست و خیابانی را درمان می‌کند. رضا جوالچی، قائم‌مقام انجمن است. کسی که سال‌ها تلاش کرده تا حیواناتی که دچار آسیب‌دیدگی شده‌اند را نجات دهد. او درباره تجربه این سال‌های انجمن می‌گوید: افراد وقتی حیوانی را می‌بینند که وضع خوبی ندارد و آسیب‌دیده است، با ما تماس می‌گیرند و این مورد را گزارش می‌دهند. اگر از اعضای انجمن باشند که خودشان حیوان را این‌جا می‌آورند تا ما آن را درمان کنیم اما اگر از مردم عادی باشند، معمولا فقط تماس می‌گیرند و موضوع را به ما اطلاع می‌دهند که مثلا سگی یا گربه‌ای در محل سکونت ما هست که شرایط خوبی ندارد و به کمک نیاز دارد. ما از آنها می‌خواهیم اگر امکان دارد این حیوان را به ما برسانند چون ما نه نیرویی داریم که تمام‌وقت در اختیار انجمن باشد نه امکاناتی مثل وسیله حمل‌ونقل اما اکثرا این کار را نمی‌کنند و در جواب ما می‌گویند ما فقط وظیفه داشتیم به شما اطلاع بدهیم! حتی ما به آنها می‌گوییم حیوان را در یک جعبه بگذارید و به آژانس بدهید که این‌جا بیاورد؛ هزینه آژانس را هم خودمان می‌دهیم اما متاسفانه در بیشتر موارد این را هم قبول نمی‌کنند و به سرعت تماس را قطع می‌کنند. تعدادی از این حیوانات را هم آتش‌نشانی به ما می‌رساند. یعنی حیوانی که در شرایط بدی گرفتار شده است را نجات داده و بعد در اختیار انجمن قرار می‌دهند که تحت‌درمان قرار بگیرد. جالب این‌جاست که معمولا آتش‌نشانی این حیوانات را یا به سازمان حفاظت از محیط‌زیست یا سازمان دامپزشکی می‌برد که هیچ‌کدام از آنها حیوانات را قبول نمی‌کنند و آدرس این‌جا را می‌دهند.
سرپرستی برای فروش
حیوانات بعد از این‌که مداوا شدند، در انجمن حمایت از حیوانات نگهداری می‌شوند تا یک سرپرست برای آنها پیدا شود. روند کار هم به این شکل است که اعضای انجمن بعد از این‌که حیوان از نظر جسمی بهبود پیدا کرد، مشخصات آنها را در سایت یا صفحه فیس‌بوک انجمن قرار می‌دهند و اعلام می‌کنند که این حیوان به یک سرپرست نیاز دارد. افراد از این طریق با آن حیوان آشنا می‌شوند و اقدام می‌کنند. البته سرپرستی گرفتن به این آسانی‌ها هم نیست. تشکیل پرونده و فرستادن کارشناس به محل سکونت فرد تقاضا‌کننده و گرفتن تعهد و ضمانت مالی برای این‌که فرد نتواند حیوان را بفروشد، همگی جزو کارهایی است که انجمن انجام می‌دهد تا سرپرستی حیوان را به یک خانواده بدهد. البته کارشناسان هر چند وقت یک‌بار هم به حیوان سر می‌زنند و تمام کارهایش ازجمله واکسن و خدمات درمانی‌اش را برعهده می‌گیرند. جالب این‌جاست خیلی از افراد هستند که سرپرستی گربه‌های کور را برعهده می‌گیرند یا سگ‌های دست و پا شکسته را به خانه خود می‌برند و تا آخر عمر از آنها مراقبت می‌کنند. در کنار اینها مواردی هم بوده که حیوانات اصیل به سرپرستی گرفته می‌شدند برای این‌که فروخته شوند. انجمن هم متوجه این موضوع شده و با آنها برخورد کرده است.
به غیر از این اقدامات که از فعالیت‌های اصلی و اجرایی انجمن حمایت از حیوانات است؛ آنها فعالیت‌های فرهنگی هم انجام می‌دهند. ازجمله این‌که به صورت مرتب و هر هفته تیم‌های آموزشی خود را به مهدهای‌کودک می‌فرستند تا به کودکان آموزش دهند که چگونه با حیوانات رفتار کنند و به آنها صدمه نزنند. این یک حرکت تاثیرگذار است چراکه باعث فرهنگ‌سازی می‌شود و کودکان یاد می‌گیرند حیوانات هم حقوقی دارند و مثل ما انسان‌ها، زنده‌اند. خیلی‌ها برایشان حیوان‌آزاری تبدیل به یک تفریح شده است. معلوم نیست این همه حیوان‌ستیزی از کجا در مردم ما ریشه کرده و چرا تا این حد آمار کشتن حیوانات در کشور بالاست. انجمنی مثل انجمن حمایت از حیوانات در تمام این سال‌ها تلاش کرده تا هم کاری برای حیوانات شهر خود کند و هم با فعالیت‌های گسترده و عضویت در جامعه جهاني حمايت از حيوانات به فعالیت‌های انجمن، بعد جهانی‌تر بخشد.