|  سعید طباطبایی  | داستان‌نویس |

خاطره من به یکی از وقایعی برمی‌گردد که تازگی‌ها با آن برخورد کردم و به نظرم می‌توان آن را در حوزه مسئولیت‌های شهری ارزیابی کرد. حدود 6-5 ماه پیش به منطقه کردان کرج رفته بودم حوالی کارخانه‌ای بودیم که بوی بسیار نامطبوعی توجه مرا جلب کرد؛ بویی شبیه به بوی تخم‌مرغ گندیده! چون آن کارخانه مربوط به تولید مواد فلزی بود بالطبع این بو نباید به مشام می‌رسید. برای همین کنجکاو شدم و از اهالی آن منطقه پرسیدم این بو از چیست؟ پاسخ دادند؛ این بو مربوط به کارخانه تولید دارو است که گویا پنی‌سیلین تولید می‌کنند. جزییات را که پرسیدم، متوجه شدم این بوی نامطبوع مربوط به گاز هیدروژن سولفولر ناشی از ضایعات مواد شیمیایی تولید‌کننده پنی‌سیلین است که وارد هوا می‌شود. کنجکاوی‌ام روی این موضوع باعث شد در مورد این گاز سرچی کنم و دیدم این گاز تا چه اندازه سمی است و برای سلامتی مضر. متاسفانه در محیطی که بیش از 10‌هزار کارگر مشغول به کار هستند چنین گاز خطرناکی در هوا پخش می‌شود.
این موضوع برای من خیلی ناراحت‌کننده بود. سپس از اداره محیط‌زیست و بهداشت منطقه پیگیری کردم که چرا نظارتی بر فعالیت این کارخانه نیست و جلوی انتشار ضایعات خطرناک موادشیمیایی گرفته نمی‌شود؛ آنها هم گفتند که موضوع را پیگیری کرده‌اند و فعالیت‌هایی هم صورت گرفته ولی نهایتا نتیجه‌ای حاصل نشده است. فکر کردم که جا دارد موضوع از طریق رسانه‌ها طرح مسأله و به‌عنوان یک دغدغه اجتماعی مطرح شود؛ هماهنگی‌هایی با دوستان خبرنگارم انجام دادم، آنها رفتند و گزارش‌هایی از وضع آلودگی زیست‌محیطی آن منطقه تهیه کردند و نتیجه این پیگیری‌های مستمر این شد که مدیریت آن مجموعه سعی کرد کاتالیست‌های مورد نظر برای بازدارندگی انتشار این مواد سمی را وارد کند تا آلاینده‌های گازی مواد شیمیایی داروسازی کاسته شود.
هدفم از بازگو کردن این رویداد یا خاطره این است که بگویم اگر هر فرد به این مسائلی که پیرامون تک‌تک ما به هر نوعی روی می‌دهد، دقیق‌تر نگاه کند و خود را مسئول وقایع اطرافش بداند، می‌توانیم در حل مشکلات سهیم باشم. همه افراد یک جامعه اگر براساس حقوق شهروندی و اخلاقی خود به موضوعات بنگرند با تفکراتی که از پس هر اتفاق ساده در ذهن ایجاد می‌شود، می‌توان تأثیرگذار بود؛ خیلی از مسائل را می‌توان با تعامل با مجموعه‌های مسئول، به راحتی حل کرد.
اگر ما در جامعه، در مقابل هر اتفاقی کمی هوشیارتر باشیم؛ جدی‌تر نسبت به مسئولیت‌های یک شهروند به مفهوم شهری یا در قالب بزرگتر در سطح کشور یا حتی به‌عنوان یک شهروند روی کره زمین بنگریم، وضع بهتر می‌شود.
تک‌تک افراد اگر نگاه جدی و مسئولانه نسبت به اطرافشان داشته باشند، می‌توانند کارها را پیش ببرند حتی بهتر از سازمان‌های مردم نهاد و دولت‌ها. فقط کافی است نگاهی مسئولانه‌تر
داشته باشیم.