|   افسانه سرخابی  |   عضو گروه اهدای عضو هلال احمر   |

همیشه به این موضوع فکر می‌کردم که صحبت‌هایی که در باب کارهای خیر می‌شود به چه معنی است ایا همان طور که می‌شنوم راحت و سهل‌الوصول است.یعنی می شنوم فلان کس اعضای خود را اهدا کرده است یا بارها شنیده ام که کسانی کلیه خود را به دیگران اهدا کرده‌اند .خوب زمانی که این مطالب را از اخبار یا انسان‌های دیگر می‌شنیدم با خودم فکر می‌کردم خوب دستش درد نکند چه کار خوبی انجام داده است اما کم کم که با هلال احمر آشنا شدم و فعالیت‌هایم را در این سازمان آغاز کردم متوجه شدم که کار خیر یا فعالیت‌های داوطلبانه ای که در امور خیر مورد استفاده است این قدرها هم آسان و قابل دست یابی نیست اول از همه شما باید با روح خودتان کنار بیایید بعضی از ما در مسائل روزمره مان بارها شده که از افراد گوناگون  درخواست‌هایی داشته ایم که بیشتر این درخواست‌ها در باب مسائل مالی یا شاید بعضی اوقات هم روحی بوده باشد. اما کسی را ندیده ام که جانتان را بخواهد اما عقیده دارم انسان زمانی ممکن است به این نقطه نیز دست یابد که بتواند جانش را هم به دیگری بدهد و من به این نقطه رسیده ام. من مجرد هستم و مادر و پدرم اعتقادی به این رفتار یا بحث اهدای عضو ندارند اما من به صورت مستقل به این فکر افتادم که به عنوان یکی از انسان‌هایی که در این کره خاکی زندگی می‌کند به گردن افراد دیگر حق دارم و کسان دیگر هم به گردن من حق دارند من همیشه یک خاطره ای در ذهن دارم که در همین زمان هم با من است. آن هم مربوط به دایی ام می شود. من یک دایی دارم که مشکل کلیه دارد و مجبور است هر چند روز یک‌بار دیالیز شود از این بابت خیلی ناراحت هستم  و بارها به خودم گفته ام که چرا کسی نیست که به او کمک کند و حامی وی باشد. این موضوع نیز در نهایت تاثیر بسزایی روی من گذاشت و به همین دلیل هم دوست ندارم هیچ کسی شرایط دایی ام را تجربه کند و رنج بکشد.
عقیده دارم حداقل کاری که یک انسان می تواند در زندگی خود انجام دهد این موضوع است که افرادی که در بستر بیماری هستند را از غم کمبود اهدای عضو رها ساخته و احتیاج آنها به عضو را مرتفع سازد و به آنها کمک کند. همیشه فکر می کردم که انسان‌ها برای کمک به یکدیگر باید وضعیت مالی قابل قبولی داشته باشند و از نظر مالی یکدیگر را ساپورت کنند اما دیدم شاید پشتیبانی مالی یکی از راه‌ها باشد و نه تنها راه ممکن. من از نظر شرایط مالی این موقعیت را نداشتم پس فکر  کردم با عضویت در سازمان اهدای عضو بتوانم ناراحتی شاید یک نفر را بعد از مرگم برطرف کنم و البته شکی نیز در این موضوع نیست که مواهب تمامی رفتارهای  خیرخواهانه یا داوطلبانه ما در زندگی خودمان نیز
منعکس می‌شود.