گروه ورزش| افتخارات رشته‌های غیرفوتبالی و مخصوصا توپ و توری ایران در سال‌های اخیر به شکل چشمگیری افزایش داشته و این مسأله باعث شده تا مردم با این رشته‌ها آشنایی بیشتری پیدا کنند و حمایتشان از آنها چند برابر شود. عملکرد والیبال ایران در 2سال اخیر آن‌قدر پیشرفت داشته که برای تماشای بازی‌های این تیم در لیگ جهانی باید از چند روز قبل با سختی بلیت سالن آزادی را تهیه کرد اما شاید این مسائل دلیلی نباشد که سریعا به سراغ فوتبالیست‌ها برویم و موفقیت رشته‌های دیگر را به رخ آنها بکشیم. مقایسه فوتبال با سایر رشته‌ها اتفاقی است که در سال‌های اخیر در ورزش ایران تبدیل به عادت شده اما غافل از این‌که این مقایسه شاید اصلا درست نباشد.
فوتبال، فوتبال باشد و والیبال، والیبال!
چندی پیش وقتی خبرنگاران نگرانی خود را از آینده والیبال ایران به گوش رئیس فدراسیون رساندند، او در جمله‌ای اعلام کرد: «سعی می‌کنیم والیبال، والیبال بماند.» صحبت زیبایی بود که از زبان داورزنی شنیدیم. پس بهتر است پس از موفقیت‌های هر رشته به سراغ فوتبال نرویم و به آنها سرکوفت نزنیم. فوتبال سال‌هاست که شاید در ظاهر ورزش باشد اما در باطن فراتر از ورزش است و حتی آن را می‌توان نوعی صنعت و تجارت نامید. شاید در جام‌جهانی والیبال تعداد اندکی مسافر کشور میزبان شوند تا تیم خود را تشویق کنند اما جام‌جهانی فوتبال آن‌قدر عظمت دارد که نه‌تنها یک ماه تمام دنیا را تحت‌تأثیر خود قرار می‌دهد، بلکه یک‌سال پیش از آن تبلیغات اصناف برای سرمایه‌گذاری آغاز می‌شود.
قیاس مع‌الفارق
مقام چهارمی لیگ جهانی والیبال اکثرا ورزش دوستان کشورمان را تحت‌تأثیر خود قرارداد و هیچ‌کس هم این روزها نمی‌تواند منکر شایستگی والیبالیست‌های ایرانی شود اما بهتر است هم خود جامعه والیبال و هم مردمشان خود را بالاتر از این بدانند که خود را با رشته دیگر مقایسه کنند. همه می‌دانیم که قرارداد فوتبالیست‌ها با باشگاه‌های لیگ برتری بیش از همه رشته‌هاست اما توجه به چند نکته خالی از لطف نیست. اول این‌که با سرمایه‌گذاری خوب در سال‌های گذشته بازیکنان ملی‌پوش والیبال نیز قراردادهای حالا نه میلیاردی اما چند میلیونی می‌بندند، نکته دوم این‌که مدیریت خوب والیبال باعث شده این رشته به این خوبی بدرخشد، پس به جای سرکوفت زدن به فوتبالیست‌ها، مدیریت والیبال را به فوتبال بکشانیم نه این‌که فوتبال را که شاید یکی از معدود دلخوشی‌ها برخی از مردم باشد هم نابود کنیم.
درودگر: قهرمانی جهان
هم والیبال را بالاتر از فوتبال نمی‌برد
صادق درودگر، مدیر باسابقه فوتبال در رابطه با مقایسه فوتبال با سایر رشته‌ها ازجمله والیبال به «شهروند» می‌گوید: «در تمام دنيا اگر بروید و تحقیق کنید مشاهده می‌کنید که در برخی از کشورها پول زیادی به فوتبالیست‌ها پرداخت نمی‌شود اما در آن سو در خیلی از کشورهای دیگر دستمزدهای کلان به فوتبالیست‌ها داده می‌شود و آنها را جزو افراد پردرآمد جامعه می‌کند. فوتبال کاملا از سایر رشته مستثنی است زیرا مردم آن را به‌عنوان یک پدیده مجزا پذیرفته‌اند. نه‌تنها در رابطه با قیاس فوتبال و والیبال بلکه در کل نمی‌توان هیچ رشته‌ای را با رشته‌ای دیگر مقایسه کرد زیرا شرایط هر رشته در کشورهای مختلف متفاوت است. مثلا در پاکستان برای کریکت بیشتر از فوتبال هزینه می‌شود اما این دلیل نمی‌شود که در ایران نیز شرایط همین‌طور باشد.» وی همچنین می‌افزاید: «در ایران اما رویکرد مردم نسبت به موفقیت‌های فوتبال بسیار بیشتر است. در چند‌سال اخیر موفقیت رشته‌هایی مثل والیبال، بسکتبال و کشتی بسیار شده و به همین دلیل مردم شور و اشتیاق بیشتری به این رشته نشان می‌دهند اما شما ببینید که کشتی ایران بارها قهرمان جهان شده و هیچ عکس‌العملی در میان مردم مشاهده نشده یا این‌که همین تیم والیبال اتفاقی تاریخی رقم زد و چهارم جهان شد. آیا شور و نشاطی که در میان مردم پس از صعود به جام‌جهانی فوتبال و حتی باخت آبرومندانه مقابل آرژانتین به وجود آمد را می‌توان با اتفاقات سایر رشته‌ها مقایسه کرد؟ »
افشاردوست: مخالف این مقایسه هستم
محمود افشاردوست، دبیر فدراسیون والیبال با اشاره به مخالفتش در رابطه با قیاس رشته‌ها با یکدیگر به «شهروند» می‌گوید: «شخصا مخالف این موضوع هستم که بخواهیم والیبال را فوتبال یا هر رشته دیگری مقایسه کنیم. فوتبالیست‌ها هم زحمت می‌کشند و نتایج خوبی در حد توانشان کسب می‌کنند، پس نباید آنها را تحقیر کنیم. نباید یادمان برود که فوتبال یک صنعت است و هر پولی هم که در این ورزش خرج می‌شود، حق فوتبالیست‌هاست. مشکل ما در بخش باشگاه‌های والیبال این است که تعداد سرمایه‌گذاران خصوصی پایین است و به همین دلیل فقط تعداد انگشت‌شماری از بازیکنان می‌توانند قراردادهای خوبی ببندند. این مشکل نیز به دلیل محدودیت‌هایی است که داریم که مهم‌ترین آن عدم پخش تلویزیونی والیبال است.»
هاشمی‌طبا:
باید تکلیف خودمان را روشن کنیم
مصطفی هاشمی‌طبا، رئیس اسبق سازمان تربیت‌بدنی دراین‌باره به «شهروند» می‌گوید: «باید سیاست خودمان را در ورزش کشور مشخص کنیم تا همه رشته‌ها تکلیف خودشان را بدانند. تمام این مقایسه‌های نابجا و توقعات بیجا به دلیل این است که هیچ چیز از قبل اعلام نشده و کسی نمی‌داند چه امکاناتی دارد و چه پاداشی در ازای موفقیتش می‌گیرد. همین حالا هم می‌بینیم که مسئولان ورزش کشور بعد از برخی موفقیت‌ها جوزده می‌شوند و یک قشر خاص را تشویق می‌کنند و قشر دیگری از این مسأله دلخور می‌شوند.» وی همچنین می‌افزاید: «به عقیده من تمام رشته‌ها باید در رده ملی به یک چشم نگاه شوند زیرا کشتی‌گیری که قهرمان جهان می‌شود، گناهی نکرده که فوتبال این توانایی را ندارد اما بحث باشگاهی مجزاست و نمی‌توان به پولی که فوتبالیست‌ها می‌گیرند، اعتراض کرد.»