گروه ورزش| یکی از مهم‌ترین اتفاقاتی که می‌تواند در فوتبال ایران رخ دهد، دریافت میزبانی جام ملت‌های آسیا در‌سال 2019 است. مسأله‌ای که فدراسیون فوتبال از حدود یک‌سال قبل از دریافت آن تلاش‌های متعددی انجام داده است.  این رقابت‌ها که قرار است در غرب آسیا برگزار شود، حالا فقط دو کشور خواستار دریافت میزبانی‌اش شده‌اند؛ ایران و امارات. دو کشوری که از نظر امکانات سخت افزاری زمین تا آسمان با هم تفاوت دارند. از سوی دیگر مسئولان فدراسیون فوتبال در مصاحبه‌های خود دم از شانس بالای ایران برای دریافت میزبانی صحبت می‌کنند اما در طرف دیگر که کنفدراسیون فوتبال آسیا است ماجرا طور دیگری است.  
بحث اصلی،   ورزشگاه‌ها
یکی از مهم‌ترین فاکتورهایی که AFC برای اعطای میزبانی مهم‌ترین رقابت فوتبال در سطح قاره کهن روی آن نظر دارد، بحث مربوط به ورزشگاه‌ها است. واقعیت این است که ورزشگاه‌هایی که فوتبال ایران در اختیار دارد، همگی یا قدمت زیادی دارند یا امکاناتشان استانداردهای جهانی را ندارد.  شهرهای کرمان، اصفهان، مشهد، تبریز، تهران و شیراز از سوی فدراسیون فوتبال ایران به‌عنوان نامزدهای میزبانی انتخاب شده‌اند. شاید بتوان گفت کشور ایران برای دریافت میزبانی فقط به ورزشگاه آزادی می‌نازد، ورزشگاهی که بی‌تردید سرآمد ورزشگاه‌های کشورمان است اما مشکلات و ضعف‌های بسیاری دارد. از چکه کردن سقف‌ها در تونل رختکن و جایگاه VIP و خبرنگاران گرفته تا ساختار خود ورزشگاه که برای بازی‌های عصر و غروب روی کیفیت تصاویر تلویزیونی تأثیر می‌گذارد. همین‌طور طبقه دوم ورزشگاه هنوز صندلی‌گذاری نشده، شاخصه‌ای که برای AFC مهم است. هنگام برگزاری بازی‌ها این استادیوم 45ساله خواهد بود.  دیگر ورزشگاه‌های معرفی‌شده به AFC هم تعریفی ندارد. در کرمان، ورزشگاه باهنر، در اصفهان، فولاد شهر، در مشهد، ورزشگاه ثامن الائمه، در تبریز، ورزشگاه یادگار امام(ره) و در شیراز ورزشگاه حافظیه هم مشکلاتی مشابه و غیرمشابه دارند. در عین حال کشور امارات از نظر کیفیت ورزشگاه‌ها زمین تا آسمان با ایران تفاوت دارد.   از سوی دیگر کشور امارات برای میزبانی جام ملتهای آسیا شهرهای ابوظبی، دوبی و العین را معرفی کرده که در هرکدام از این شهرها دو ورزشگاه با قابلیت‌های مختلف و مجهز به امکانات استاندارد بین‌المللی وجود دارد. اماراتی‌ها مانند ایران مشکل دسترسی به ورزشگاه‌ها را ندارند چون عمده این استادیوم‌ها در داخل شهر طراحی و ساخته شده است.  از طرفی عمر ورزشگاه‌ها زیاد نیست و نهایتا 30‌سال قدمت دارند.
مشکل حضور بانوان
حضور بانوان در ورزشگاه‌ها دیگر چالشی است که فدراسیون فوتبال ایران برای کسب میزبانی با آن درگیر خواهد بود.  چالشی که هنوز برطرف نشده و یکی از الزامات کنفدراسیون فوتبال آسیا برای اعطای میزبانی به کشورهاست. حال آن‌که امارات از این نظر مشکلی را احساس نمی‌کند.  ضمن این‌که در تمام رشته‌ها ازجمله فوتبال، والیبال و بسکتبال هم کشور امارات سابقه میزبانی مسابقات قاره‌ای یا جهانی دارد که این خود به امتیاز آنها برای کسب میزبانی اضافه می‌کند. همین میزبانی‌های موفقیت‌آمیز است که به اماراتی‌ها اعتمادبه‌نفس داده که برای این میزبانی نیز شانس زیادی داشته باشند.
تعداد هوادار ملاک نیست
شاید خیلی‌ها گمان می‌کنند کشور ایران به دلیل داشتن هواداران پرشور و پرتعداد می‌تواند از این حیث نسبت به امارات پیشرو باشد. شاید تصور کنند که بازی‌های تیم‌ملی ایران به میزبانی ایران 90‌هزار نفر را به ورزشگاه آزادی خواهد کشاند اما جالب است بدانید برای AFC این مهم است که کشورهای دیگر جز میزبان هم دارای طرفدار در ورزشگاه‌های برگزار‌کننده جام ملت‌ها باشند. امارات کشور مهاجر‌پذیری است که از کشورهای مختلف آسیا و حتی جهان در این کشور زندگی می‌کنند.  مهاجرانی از کشورهای ایران، لبنان، اردن، سوریه، عراق، چین، ژاپن، کره، هند، اندونزی، مالزی، تایلند و...  هم در امارات هستند که در صورت حضور تیم‌ملی کشورشان در جام ملت‌ها، می‌توانند ورزشگاه‌ها را پر کنند، یعنی دقیقا همان هدفی که AFC دنبال می‌کند.  اتفاقی که بعید به نظر می‌رسد در تبریز، شیراز، کرمان و...  رخ بدهد.  مورد بعدی که قابل ذکر است این‌که رفت‌وآمد بین کشورهای همکاری حوزه خلیج‌فارس یعنی امارات، بحرین، قطر، کویت، عمان و عربستان‌ سعودی به‌صورت آزادانه انجام می‌شود، پس شهروندان این کشورها به راحتی می‌توانند برای دیدن بازی‌های تیم‌ملی کشورشان با ماشین از طریق مرز زمینی یا پروازهایی حداکثر یک ساعته به امارات برسند.  
تصمیم گیرنده کیست؟
کمیته اجرایی AFC نهادی است که با رأی‌گیری در بین اعضای خود، میزبان دوره بعدی جام ملت‌ها را تعیین می‌کند.  اعضای این کمیته 21 نفرند که 6 نفرشان از کشورهای عربی هستند و بعید به نظر می‌رسد رأی آنها به سود ایران باشد؛ از طرفی هیچ ایرانی عضو این کمیته نیست.  به‌هرحال قرار است کمیته اجرایی AFC در نوامبر 2014 (آبان 1393) یکی از دو کشور را به‌عنوان میزبان اعلام کند که البته با توجه به مسائل گفته شده بعید  است میزبانی به ایران اعطا شود.

 سکوت فعلی به معنای منتفی شدن است

صادق درودگر کارشناس فوتبال

برگزاری مسابقاتی در سطح جام ملت‌های آسیا که در رشته فوتبال از اهمیت بالایی برخوردار است، یکسری ملزومات و تعهدات را برای هر کشور ایجاد می‌کند. داشتن هتل‌های 5 ستاره، فرودگاه‌های مجهز و...  الزاماتی است که فدراسیون با همکاری دولت می‌تواند از پس آنها بر بیاید اما مشکل اصلی بر سر حضور بانوان در ورزشگاه‌هاست. اتفاقی که می‌بینیم 2 سالی والیبال ایران را نیز تحت‌تأثیر قرار داده اما در بخش فوتبال اینطور نیست که مجوز برگزاری مسابقات داده شود و سپس این مسأله را بررسی کنند، بلکه از ابتدا آن‌را به‌عنوان یکی از شرایط برگزاری لحاظ می‌کنند. در بازی‌های بین‌المللی سال‌های گذشته فوتبال که در کشورمان برگزار شد نیز مشاهده کرده‌ایم که یکسری از زنان کره‌ای و ژاپنی به ورزشگاه آمده‌اند و نتوانسته‌ایم جلوی آنها را بگیریم.   الزامات دیگری هم دراین‌باره وجود دارد ازجمله بحث گمرگ، ویزا، پخش تلویزیونی و... که در آنها نیز مشکل داریم اما به نظرم تمام آنها قابل حل است اما بحث حضور بانوان در ماه‌های اخیر توسط فدراسیون مطرح شد و به نتیجه‌ای هم ختم نشد. با این شرایط و سکوتی که فدراسیون در فاصله 2ماهه تا معرفی میزبان این رقابت‌ها در پیش گرفته، به نظر میزبانی ایران منتفی است.